ΡΑΤΣΙΜΟΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Η Δήμητρα είναι μαθήτρια από την Κύπρο, και γράφει τις σκέψεις της για τον ρατσισμό και την διαφορετικότητα.

«Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω βγει έξω και βλέπω ανθρώπους δακτυλοδεικτούμενους, ανθρώπους που σκύβουν το πρόσωπο τους από ντροπή, ανθρώπους που προκαλούν το «γέλιο», το χλευασμό, να κινούν το ενδιαφέρον στους άλλους που τους βλέπουν με περιέργεια από την κορυφή μέχρι τα νύχια (σαν να τους περνάνε από scanner ένα πράμα…), να τους σχολιάζουν… Ίσως επειδή γεννήθηκαν στην λάθος χώρα, επέλεξαν τον «λάθος Θεό», ίσως γιατί έχουν ξεχωριστά πιστεύω ή κουλτούρα, ή έχουν διαφορετική σεξουαλικότητα ή απλώς… έτσι είναι φτιαγμένοι. Ναι, γι’ αυτά τα πράγματα, πολλοί άνθρωποι ντρέπονται για τον εαυτό τους γιατί κάποιοι συνάνθρωποι μας προσπαθούν να τους κάνουν σώνει και καλά να ντρέπονται. Αλλά συγχρόνως ντρέπομαι και εγώ σαν άνθρωπος που τα βλέπω αυτά να συμβαίνουν στη χώρα μου.

Ντρέπομαι και σαν μαθήτρια, όταν μέσα στο σχολείο με την ανοχή των καθηγητών γίνεται τρομακτικό bullying στα παιδιά με κάποια ιδιαιτερότητα. Όταν κάποιοι «ισχυροί» στριμώχνουν στην γωνία οποιονδήποτε δεν είναι σαν κι’ αυτούς. Και το όλο κακό φυσικά ξεκινάει από το σπίτι. Μάλλον θα βλέπουν τον πατέρα τους να κάνει τα ίδια στην μάνα τους ή και σ’ αυτούς τους ίδιους. Ο ρατσισμός για μένα είναι η μεγαλύτερη αδυναμία του ανθρώπου. Γεννά το κουτσομπολιό (το αγαπημένο σπορ της γειτόνισσας ), αλλά και τον πόνο της μεγαλύτερης μερίδας του πληθυσμού.»

Διαβάστε την συνέχεια στο www.nikosonline.gr