ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΙΝ ΞΑΠΛΩΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΑ!!!

Το κορίτσι γνωρίζει, όταν πια αποφασίσει να δοθεί στον καλό της, ότι θα «ματώσει». Και θα πονέσει. Είναι παρθένα, ο υμένας στον κόλπο θα δεχθεί την επίσκεψη του πέους και η ιδέα της ''πρώτης φοράς'' είναι επόμενο να της προκαλεί... «αμυντικά» συναισθήματα. Είναι αμήχανη, σφιγμένη, ψιλοανήσυχη, ακόμα κι αν ψυχολογικά πριν το... έργο θα ξεπεράσει την «απειλή», την «επίθεση» του ανδρικού στιλέτου στο κορμί της.

Κανένας παρόμοιος φόβος στον άνδρα. Το αγόρι σκέπτεται σαρκικά, να ''το κάνει'', να μπει μέσα στο κορίτσι, να ικανοποιήσει τις ορμές του, να γνωρίσει ηδονή. Το κορίτσι το θέλει, κι όχι διότι σκέπτεται να ικανοποιηθεί σεξουαλικά. Καμία τέτοια ιδέα. Το ξέρει ότι '' αυτό'' πρέπει να γίνει, πρώτα απ' όλα γιατί είναι γυναίκα. Και αντιλαμβάνεται πως δεν έχει νόημα να ''το κάνει'' μόνη της. Μία τέτοια ενέργεια θα ήταν ίσως περισσότερο ανάρμοστη και από απόπειρα βιασμού της από άνδρα.

Για την ανήλικη, για την έφηβη η «πρώτη φορά» είναι απλά κάτι που θα το κάνει, επειδή δεν γίνεται να... μην το κάνει, όσο κι αν το αναβάλει για τούτο και τον άλλον λόγο.

Συνήθως, λοιπόν, η πρωτάρα, το κορίτσι που θα συνουσιασθεί την «πρώτη φορά»... δεν καταλαβαίνει. Δεν αισθάνεται. Είναι έξω από το πνευματικό της ρεπερτόριο εκείνη τη στιγμή ο πόθος, η ηδονή, όσο κι αν έχει ερεθιστεί.

Συμβαίνει και το άλλο. Όχι μόνον δεν λειτουργεί σεξουαλικά το κορίτσι την «πρώτη φορά», αλλά επιθυμεί να ευχαριστηθεί το ταίρι της, όταν τον δεχθεί μέσα της. Κι ακριβώς επειδή δεν νοιώθει ακόμα σεξουαλικά ολοκληρωμένη, περιμένει από το αγόρι που εκείνο θα φερθεί σαρκικά, αρσενικά, να είναι τρυφερός, ερωτικός.