ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΔΕΚA ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ

Μια συγκινητική ιστορία, που πρέπει να την διαβάσουμε όλοι, και κυρίως αυτοί που βασανίζουν τα σκυλιά. Μια ιστορία που είναι αδύνατον να μην σε κάνεις να ανατριχιάσεις ή και να βουρκώσεις ακόμα. Ο Hachi, στην Ιαπωνία από την δεκαετία του ΄20, είναι κάτι σαν Εθνικός ήρωας.

Δεν ξέρω σε πόσους είναι γνωστή η ιστορία του Hachikō αλλά χρονολογείται από τον Ιανουάριο του 1924, όταν ο Ιάπωνας καθηγητή πανεπιστημίου Hidesamuro Ueno, τον υιοθετεί και τον φέρνει στο Tokyo, από μία φάρμα στην πόλη Ōdate. Το αρσενικό αυτό λευκό σκυλάκι ράτσας Ακίτα, πανέξυπνο και συγκινητικά πιστό, όπως φάνηκε στην συνέχεια, ανέπτυξε μια περίεργη συνήθεια, πιθανόν λόγω της ισχυρής αγάπης και αφοσίωσης του μοναχικού καθηγητή προς το ίδιο: κάθε πρωί ακολουθούσε τον καθηγητή μέχρι τον σταθμό του τραίνου, μετά επέστρεφε μόνο του σπίτι και το απόγευμα ξαναγύριζε πάλι μόνο του στον σταθμό την ώρα που επέστρεφε ο καθηγητής, ώστε να τον υποδεχθεί και να τον συνοδεύσει στο σπίτι τους.

Δυστυχώς η ζωή στάθηκε άδικη τόσο για τον καθηγητή, όσο και για το σκυλάκι. Τον Μάιο του 1925, ο καθηγητής δεν επέστρεψε ποτέ. Είχε πεθάνει από εγκεφαλική αιμορραγία κατά την διάρκεια του μαθήματός του και ο Hachikō τον περίμενε μάταια στον σταθμό. Εκεί πέρασε και τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, περιφερόμενος στον σταθμό και τσεκάροντας κάθε απόγευμα την ίδια ώρα, έναν έναν επιβάτη, μέχρι να φύγει το τραίνο, μήπως και ανάμεσά τους αναγνωρίσει τον άνθρωπό του.

Η συνέχεια με φωτογραφίες και βίντεο στο www.nikosonline.gr