ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝ ΒΑΡΕΘΕΙΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΩΛΟ
Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης
Διαμαντής : Αγάπη μου, με όλο το θάρρος κι επειδή έχω εκτεθεί στην γειτονιά, θα με παντρευτείς;
Μήτσος : Άκου μωρό μου. Ο γάμος είναι πολύ σοβαρότερη υπόθεση από μια γειτνιακή έκθεση. Και δεν κατάλαβα γιατί έχεις εκτεθεί στην γειτονιά, που έχει τόσες πουτάνες που πηδιούνται σαν σκύλες από μικρές. Επίσης, έχω διαβάσει οτι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα κι έτσι και σκοτωθεί ο δικός μας, πού να βρεις άντρα σε μεγάλη ηλικία. Δεν είμαι έτοιμος για τέτοια δέσμευση μουνάρα μου, αλλά θα μπορούσα να σου προτείνω ένα σύμφωνο συμβίωσης.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα πράματα, τότε παλιά, στα παγκόσμια προοδευμένα εθνοκράτη, όταν ένας Διαμαντής εξέφρασε την επιθυμία του, κι ο πολιτικός Μήτσος έβαλε μπροστά τις μηχανές. Όπως και να το κάνεις, ο Μήτσος ήταν ο άνδρας της σχέσεως, ασχέτως τούμπαλιν κι εναλλάξ τουρλοκωλιάσματος κατά την διάρκεια της διείσδυσης, κι άρα λογικά ο Διαμαντής απευθύνθηκε στον ισχυρό.
Εγώ φυσικά δεν θα μείνω στις πικάντικες λεπτομέρειες των νεοταξικών ζευγαριών, που δεν μπορώ και να τις καταλάβω απόλυτα, αφού έχουμε και μια τρύπα λιγότερη, ενώ δεν υπάρχει και περιέργεια εξερεύνησης, μια και τα όργανα είναι περίπου ίδια. Η στήλη είναι σοβαρή και πάντα ασχολείται με το μέλλον. Το οποίο μέλλον, απλά θα περάσει κι από μια απλή κατοχύρωση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των ομοφυλοφίλων, μια ακόμη απλούστερη νομιμομοποίηση των περιουσιακών στοιχείων μέσω διαθηκών, καθώς και από μια λεπτομέρεια του ελάσσονος θέματος της υιοθεσίας παιδιών. Η στήλη δεν είναι σε θέση να αχοληθεί με το τι μπορεί να σκεφτεί το μυαλό του παιδιού, το οποίο ζώντας μέσα στην ομαλότητα της φυσικής ανωμαλίας ή στην ανωμαλία της κοινωνικής συμβίωσης, ποιόν θα φωνάζει πατέρα ή μάνα ανάμεσα στους πούστηδες ή στις λεσβίες ή τι θα διαλέξει για την πάρτη του όταν ενηλικιωθεί. Αλλά φυσικά κι αυτό, δεν μπορεί να είναι πρόβλημα της στήλης, η οποία αναγνωρίζει οτι ακόμα κι από φυσιολογικούς της πουτάνας μπορεί να παραχθεί σαν αποτέλεσμα.
Η στήλη είναι υπέρ της ανάπτυξης και της αυτοδιάθεσης του οργάνου του καθενός. Επίσης η στήλη, οφείλει να ομολογήσει οτι είναι παγκόσμια μειοψηφία, όταν ακόμα και σήμερα γουστάρει το αντίθετο φύλο. Το οποίο γουστάρει και να το επιδεικνύει, μερικές φορές προβαίνοντας σε σεξιστικές ανδρικές υπερβολές, που όμως θα τις ήθελε κατοχυρωμένες σαν μίνιμουμ προστασίας δικαιωμάτων της διαφορετικότητας της φυσιολογικότητας, κύρια για το μέλλον της κοινωνίας, η οποία είναι αλήθεια οτι έχει αυξηθεί ιδιαιτέρως κι άρα είναι προτιμότεροι οι ομοφυλόφιλοι από πυρηνικά.
Οπότε η ανάπτυξη, μιλάει για άλλου τύπου επαγγέλματα ή τέλος πάντων επιστήμες, που είναι υποχρεωτικές. Όπως και να το κάνουμε, τα ζευγάρια πλέον θα διαφέρουν κι άρα η κανονική ψυχολογική υποστήριξη ή η κοινωνική λειτουργική άμυνα, δεν μπορεί να είναι ίδια. Οι αρμόδιες λοιπόν πανεπιστημιακές έδρες, πρέπει να αποκτήσουν μια διαφοροποίηση χωριζόμενες σε ομοφυλοφιλικές ή ετεροφυλοφιλικές εξειδικεύσεις. Άλλο πράμα να βαριέται μια γυναίκα έναν άνδρα, κι άλλο πράμα να βαριέται μια γυναίκα. Το αντίστοιχο ισχύει και για έναν κωλομπαρά που μπορεί να βαρέθηκε τον ίδιο κώλο.
Και μιλάω πολύ σοβαρά, αφού και τα σύμφωνα συμβίωσης, δεν έχουν ημερομηνία λήξης, όπως δεν έχουν και οι γάμοι, που απλά συντηρούνται από τα μπουρδέλα. Άμα λοιπόν υπάρξει πρόβλημα εκεί μέσα, δεν θα πρέπει να υπάρχει ειδικός επιστήμων για την παρέμβαση; Δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί ο κλασσικός που έδινε συμβουλές στα παραδοσιακά ζευγάρια. Που έλεγε βάλτε μια τσόντα ή πάρτε τα τάδε σεξουαλικά βοηθήματα ή τα τάδε εσώρουχα. Εδώ μιλάμε για άλλα πάθη, στα οποία η ψυχολογία και η ψυχιατρική, θα πρέπει να κάνει έρευνες από τώρα, μέχρι να σκάσει το πρόβλημα αρκετά χρόνια αργότερα. Μην την πατήσουμε όπως με τους Τζιχαντιστές που τρέχουμε και τους γράφουμε και με κεφαλαίο.
Είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα αυτό που θα αντιμετωπίσουν οι μοντέρνοι πολιτικοί επίσης, πέραν των γονιών που ήθελαν ντε και σώνει να τεκνοποιήσουν, και τώρα βλέπουν το πήδημα της κόρης τους σαν καθημερινό ψωμί σε σχέση με κάποιον γιό που από πούστης της γειτονιάς, έγινε ο με δικαιώματα στην αυτοδιάθεση κάποιου κωλομπαρά, που τους μιλάει για ειλικρινή σχέση. Φυσικά, όταν γίνει αυτό, μάλλον θάχει αλλάξει η γειτονιά, αλλά στην παγκοσμιοποίηση, δεν θάχει γίνει και παγκόσμιο το κίνημα των ομοφύλων;
Όχι οτι με νοιάζει κι ιδιαίτερα αυτό, αλλά ρε παιδί μου, εγώ τα λέω από τώρα για τα δικαιώματα των φυσιολογικών κατά φύσιν, που θα τα ψάχνεις με το κιάλι.
Δεν θα του σηκώνεται λοιπόν, θα έχει βαρεθεί, δεν θα μπορεί να τεκνοποιήσει και να τέρψει τις ορμόνες του, θάχουν χαθεί και οι κανονικοί βάσει προηγούμενης φύσης, τι θα κάνουμε μετά; Πώς θα βγαίνει το διαζύγιο; Συναινετικά ή θα έχουμε τίποτα μαλλιοτραβήγματα μπροστά σε άλλες αδερφάρες που θα κάθονται στα έδρανα; Λεπτομέρειες αυτές, μπροστά στις θέσεις εργασίας που θα ανοίξουν αλλά και στις καινούργιες δικανικές τεχνικές για τις διατροφές, που όμως θα κλείσουν αυτές που υπάρχουν σήμερα, αφού άλλα θα επικρατήσουν είτε λόγω πραγματικότητας είτε λόγω μόδας και φόβου των άλλων που το παίζουν άνδρες ή γυναίκες. Χώρια ο χαμός που θα γίνει στα μπουρδέλα προκειμένου να κρατηθεί ο γάμος των λεσβιών και να μην πάει χαμένος τόσος κόπος λαστιχόπουτσας.
Τα σύμφωνα θα φέρουν τα πάνω κάτω και καλά θα κάνουν. Δεν το βλέπω αρνητικά, αφού τουλάχιστον θα μπορούμε να ξέρουμε το μέγεθος της απάτης της κοινωνίας που ζούμε, αλλά και να πούμε αυτά που πιστεύουμε στα παιδιά μας, τα οποία δεν τα ξέρουμε και πλήρως. Ας βάλει ο Θεός το χέρι Του, μπας και σωθούμε γενικώς με την μαλακία που ζούμε και την δήθεν ελευθεριότητα, που τώρα τα έβαλε ακόμα και με την οικογένεια και θέλει να κάνει την παγκόσμια κοινωνία, Άγιον Όρος. Ό,τι όμως και να γίνει, εγώ δηλώνω την προτίμηση μου στα φωνήεντα, που αναδεικνύουν την οποιαδήποτε γλώσσα. Οπότε η γλώσσα του σεξ, είναι χαμένη με σύμφωνα.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού
Διαβάστε ακόμα: