ΤΑ ΜΠΟΓΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ 2015

Έφυγε το 2015. Σ' αυτό συμφωνούν όλοι αυτοί που το παίζουν ποιητές του τάληρου. Ότι έφυγε η παληά χρονιά και ήρθε η καινούργια. Και γαμώ την είδηση. Αυτό το ξέρουν, ότι την κοπάνησε το 2015. Δεν ξέρουν, όμως, να μας πουν πού πήγε. Το αγγούρι. Απεχώρησε το 2015, με τραίνο, αεροπλάνο, δεν έχει σημασία αφού δεν μας το λένε κι αυτό, όμως με ποιο προορισμό. Αυτό να μας πουν να τους παραδεχθώ.

Εγώ ξέρω. Όλα τα ξέρω. Και γιατί μας εγκατέλειψε το 2015, ενώ μέχρι τις 27 Δεκεμβρίου ήθελε να μείνει 2-3 μήνες ακόμα. Όπως ξέρω γιατί δεν ήθελε να έρθει το 2016. Τελικά, έπεσε χοντρός εκβιασμός και το 2016 παρά τη θέλησή του υποχρεώθηκε να αλλάξει σκοπιά με το 2015.

Τι λέμε; Τις μαλακίες μας λένε. Δεν φταίω εγώ. Άλλοι είναι αυτοί που στα σοβαρά σαλιαρίζουν και γράφουν ότι έφυγε ο ένας χρόνος, ήρθε ο άλλος ο χρόνος. Μια ζωή στο ψέμα. Μια ζωή στήνουν λόγο, αντίλογο, διάλογο στον αέρα. Στο τίποτα. Όπως ο άλλος ο περίεργος που κάθεται στο παράθυρο και βλέπει τα πουλιά να πετάνε, τα σύννεφα να κάνουν βόλτα, τα παπόρια να απομακρύνονται, έτσι λένε ότι και ο χρόνος όταν γεράσει, μαζεύει τα μπογαλάκια του και ξεκουμπίζεται στον αγύριστο.

Κύριοι μαλάκες, κανένας χρόνος δεν φεύγει και κανένας δεν έρχεται. Εμείς είμαστε οι περαστικοί, όχι οι μήνες και αιώνες, που δεν ασχολούνται μαζύ μας. Μην κοροϊδευόμαστε, ότι εμείς είμαστε οι αραχτοί και μπανιστηρτζήδες των χρόνων που έρχονται και φεύγουν.

Διαβάστε ακόμα:

Αϊ Βασίλη λένε κι έναν παλιάτσο