ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΤΡΥΠΑΝΕ ΚΟΚΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Ο αποδυτηριάκιας, χωρις να σας θεωρεί μαζόχες, ζητάει να διαβάσετε Στήβεν Αβραμίδη ειδικά στο κείμενο που ακολουθεί.

Έχω τεράστιο θέμα με τους πρόσφυγες. Διότι όλη μου η οικογένεια ήταν τέτοια. Ομιλώ για παππού και γιαγιά. Οι οποίοι, είναι γνωστό, οτι ενώ ήταν Έλληνες, αντιμετωπίστηκαν σαν να μην είναι, τότε το 1922. Κι όταν λέω οτι έχω θέμα, είναι σαν να ξαναβλέπω την ιστορία εκείνη, τότε παλιά, με άλλους απλά ανθρώπους. Σίγουρα καλοταϊσμένους και πολιτισμένους, σαν τους τότε συγγενείς μου, που απλά εξοστρακίστηκαν από τις πατρίδες τους. Η γνώση της αγγλικής γλώσσας, η χρήση των κινητών τηλεφώνων αλλά και τα ναύλα που πλήρωσαν για να φύγουν από τις χώρες τους, είναι για μένα σίγουρα αποδεικτικά στοιχεία.

Πολύ αναβαθμισμένοι πρόσφυγες, εν άλλοις, σε σχέση με τους δικούς μου. Που ήρθαν εδώ σαν αποτέλεσμα της ίδιας γελοίας – προδοτικής – γερμανικής πολιτικής με σύμμαχο τον Τούρκο, η οποία πλέον είναι σαφές οτι δεν είναι γελοία τυχαία, αλλά εξυπηρετεί τα σχέδια των Γερμανών για φτηνά εργατικά χέρια. Σε μια χώρα που είναι ήδη ξεφτυλισμένη πολιτικά σαν αποτέλεσμα της οικονομικής της εξαθλίωσης από τα προγράμματα των δήθεν σοφών, και σε μια χώρα που έχει παραδοθεί επίτηδες στο δήθεν θέσφατο της δημοκρατίας. Δηλαδή να αποφασίζει ο τίποτας για τα πάντα.

Όμως οι άνθρωποι χάσανε την πατρίδα τους. Αυτό είναι γεγονός. Όπως είναι γεγονός οτι ο Ξένιος Ζευς, δείχνει το πρόσωπο του σε αλλόθρησκους κι αλλοεθνείς, σε σχέση με το τι είδαμε το 1922. Δείχνει το πρόσωπο του σε σχέση με τον πολεμικό Άρη και ξεχνάει και τον ορισμό του πρόσφυγα κατά διεθνείς συμβάσεις : Πρόσφυγας είναι αυτός, που αναγκάζεται να μετακομίσει σε άλλη γη, είτε επειδή διώκεται από κάποιον εχθρό εκεί που κατοικούσε, είτε επειδή γίνεται πόλεμος και κινδυνεύει να γίνει παράπλευρη απώλεια.

Στην Ελλάδα όμως σήμερα, βάσει του ανωτέρω ορισμού, δεν έχουμε κανέναν μα κανέναν πρόσφυγα. ΔΙΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΜΙΝΙΜΟΥΜ. Έχουμε μόνο μετανάστες, οι οποίοι χάσανε τον τίτλο πρόσφυγες, στην Τουρκία στην οποίαν κατέφυγαν για να γλυτώσουν, κι από την οποίαν ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΑΝ στην χώρα μας. Αυτό δεν αλλάζει φυσικά τον κύριο πυρήνα της ανθρωπιστικής στάσης των Ελλήνων αλλά αλλάζει το μάτι με το οποίο οφείλουμε να βλέπουμε τα γεγονότα. Τα οποία φυσικά και δεν μπορεί ή δεν θέλει να τα δει, κάποιος που λέγεται Τσίπρας ή Κοτζιάς.

Χωρίς λοιπόν καμία διάθεση για συνωμοσιολογία, μιλάω είτε για Έλληνες βλάκες πολιτικούς, είτε για εγκάθετους. Και το οτι είναι στις καρέκλες επειδή ψηφίστηκαν, δεν μου λέει τίποτα εμένα. Η δικατορία του αφανισμού, λέγεται, δώσε χώρο στον χωριάτη να σου ανέβει και στο κρεβάτι. Το ξέρουν όλοι που έχουν οικογένειες ή που τυγχάνουν να διευθύνουν εταιρείες. Το ξέρουν φυσικά και όλοι που δώσανε τα κλειδιά σε κάποιον που , να το πω κομψά, δεν είχε την ανάλογη εμπειρία. Και που φυσικά τα πήραν πίσω, όταν είδαν την λάθος επιλογή τους.

Στις οικογένειες όμως και στις εταιρείες, εύκολα παίρνεις τα κλειδίά. Στις χώρες, στις οποίες διαλέγει ο λαός – ο λαός είναι ένας, δείτε πόσοι ηλίθιοι Αμερικάνοι ψηφίζουν Τραμπ – , δεν υπάρχει σωτηρία, παρά μόνο η κουβέντα των πολύ αρχαίων προγόνων : Πατήρ πάντων πόλεμος. Γιατί γίνεται αυτό; Δεν θέλει πολύ δούλεμα στο μυαλό : Δεν μπορεί να βγει ο μαλάκας από την μαλακία του. Θέλει να δει αίμα των παιδιών του να χύνεται στο πεζοδρόμιο. Και κυριολεκτώ για το πεζοδρόμιο. Τα πεδία των μαχών, του πέφτουν ελαφρώς μακριά. Όταν λοιπόν φτάσει στην απελπισία ο τίποτας που θέλει να έχει και γνώμη, τότε διαλέγει την εκεχυρία.

Να μην ξεφεύγω όμως. Αλλά και πώς να μην ξεφύγεις, όταν σου έχουν διηγηθεί το πώς περάσανε οι πρόσφυγες γονείς σου εδώ με τους παλιοελλαδίτες; Που ταιριάξανε οι παλιοελλαδίτες το παστρικό με την πουτανιά. Άλλες εποχές, θα πεις. Βελτιώθηκε η ράτσα κι έμαθε. Εκμοντερνίσθηκε κοινώς. Ναι; Μην μου λέτε ρε παιδιά. Έγινε Ευρωπαίος ο Έλληνας, που ψήφισε Τσίπρα και go back Merkel; Είναι Ευρωπαίος αυτός που ψήφισε Φίλη για υπουργό παιδείας ή είναι ανοικτός στο προσφυγικό αυτός που το παίζει σήμερα δήθεν αριστερός αλλά είμαστε κι οκ με συγκυβέρνηση με τους Ανελ. Ρε πλάκα μου κάνετε;

Όχι δεν μου κάνετε πλάκα. Αυτά θέλετε. Να είστε υποτελείς συνέχεια και να βγάζετε πάντα, όχι τον καθρέφτη σας, αλλά τους χειρότερους από εσάς. Κι όσο το δυνατόν περισσότερο χειρότερους για να κάνετε πλάκα στα καφενεία. Φυσικά χωρίς κάποιο πλάνο δράσης, αλλά το γνήσιο ελληνικό χόμπυ να επεκτείνεται : Περιγράφουμε το θέμα και δεν μπαίνουμε ποτέ στην λύση του. Όταν αποφάσισε ο Έλληνας να λύσει την κακομοιριά του, απλά έφυγε από εδώ. Και την έλυσε. Είτε γυρισε πίσω πλουσιότερος απ’ ό,τι ήταν, είτε απλά πέθανε εκεί. Κι ησυχάσαμε κι εμείς.

Αυτή λοιπόν η περγραφή, είναι, που σήμερα καταστρέφει τα πάντα. Που κανείς δεν παίρνει την ευθύνη να διαχωρίσει πρόσφυγες από μετανάστες. Να τηρήσει διεθνείς συμβάσεις με ορισμούς που γουστάρει η Τουρκία ή η Αμερική. Να μιλήσει για πτωχή πλην τίμια. Να μην μπει στο παιχνίδι το γεωφυσικό στο οποίο έχει στο μπλέντερ το σύμπαν. Να μιλήσει για Σέγκεν και λοιπές μαλακίες, που παραβιάζονται από χώρες που αύριο θα είναι ευρωπαϊκές, αλλά μέχρι να γίνουν, δεν δεσμεύονται παό αυτά τα ιδεώδη. ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΘΑ ΒΑΛΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΠΟΥ ΑΠΟ ΠΡΙΝ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΣΟΥ;

Ναι. Θα τον βάλεις. Γιατί; Διότι δεν είσαι Ευρώπη. Κανείς δεν είναι. Όλοι της πλάκας είναι. Όπως δεν είσαι και μέλος του πλανήτη. Απλά υπάρχεις για να υπάρχεις. Έρμαιο της χρονικής μοίρας και καράβι ακυβέρνητο, αφού η φούσκα του καπιταλισμού, το πήγε ξανά το καράβι στα βράχια. Με άλλες χώρες προς το παρόν εντάξει στα οικονομικά. Άλλες στον πόλεμο κι άλλες στα όρια της κοινωνικής έκρηξης. Όπως έχει προβλέψει ο λαός εδώ, να είναι εφήμερος. Και να διασκεδάζει, κλαίγοντας. Χωρίς να προσβάλει τον πατέρα, πόλεμο.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

Ποια είναι αυτή η Ειδομένη