ΟΙ ΣΑΜΑΡΕΙΤΕΣ ΠΡΩΤΑ, ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΜΕΤΑ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Σπουδαία πράγματι η πρωτοβουλία για την από κοινού επίσκεψη στο νησί της Λέσβου των ηγετών της Χριστιανοσύνης. Ένα ηχηρό μήνυμα αφύπνισης για την ανακούφιση των προβλημάτων των προσφύγων και πρωτοβουλιών για την προστασία όσων πλήττονται βάναυσα στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής. Μόνο που προηγήθηκαν άλλοι. Οι γιαγιάδες της Συκαμιάς, οι ψαράδες των νησιών και οι απανταχού καλοί Σαμαρείτες.

Τη σημασία του έργου τους έχει επισημάνει εδώ και 2000 χρόνια ο Χριστός με τη γνωστή παραβολή που είναι επίκαιρη όσο ποτέ.

Κάποιος νομικός σηκώθηκε και πειράζοντας το Χριστό του είπε:
- Δάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;
- Τι είναι γραμμένο στο νόμο; Πώς το αντιλαμβάνεσαι; απάντησε ο Χριστός.
Ο νομικός είπε:
- Αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου εξ όλης της καρδίας σου
και εξ όλης της ψυχής σου
και εξ όλης της ισχύος σου
και εξ όλης της διανοίας σου
και τον πλησίον σου ως σε αυτόν.

Που σημαίνει: Να αγαπήσεις τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά
και με όλη σου την ψυχή
και με όλη τη δύναμη
και τη σκέψη σου και να αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως αγαπάς τον εαυτό σου.

Τότε ο Χριστός του είπε:
- Σωστά απάντησες. Έτσι να κάνεις και θα κληρονομήσεις την αιώνια ζωή.
Ο νομικός, λοιπόν, θέλοντας να δικαιολογηθεί είπε προς τον Ιησού:
- Και ποιος είναι ο πλησίον;

Ο Κύριος δεν του έδωσε αμέσως απάντηση. Προτίμησε να πει εκείνη την ώρα μια ζωντανή ιστορία :
Ένας Ιουδαίος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ. {Ο δρόμος αυτός ήταν πολύ δύσβατος και πολλοί οδοιπόροι έπεφταν συχνά θύματα ληστών.} Έπεσε ανάμεσα σε ληστές, οι οποίοι αφού τον γύμνωσαν και τον καταπλήγωσαν, αναχώρησαν, αφήνοντας τον μισοπεθαμένο.
Κατά σύμπτωση ένας ιερέας κατέβαινε από εκείνο το δρόμο. Όταν τον είδε, προσπέρασε.
Παρόμοια μάλιστα κι ένας Λευίτης {υπεύθυνος για τις λατρευτικές εκδηλώσεις των Ιουδαίων}, όταν έφτασε στον τόπο, αφού ήρθε και είδε, προσπέρασε.
Κάποιος Σαμαρείτης {οι Σαμαρείτες κατάγονταν από τη Σαμάρεια, μια άλλη πόλη που την περιφρονούσαν οι Ιουδαίοι}, όμως που περνούσε από το δρόμο, μόλις τον είδε, τον σπλαχνίστηκε (=τον λυπήθηκε). Πλησίασε, έδεσε τις πληγές του, χύνοντας επάνω τους λάδι και κρασί.{Το κρασί και το λάδι ήταν απαραίτητα εφόδια για κάθε ταξιδιώτη επειδή χρησιμοποιούνταν να για να μαλακώνουν και να αποστειρώνουν την πληγή}. Αφού τον ανέβασε πάνω στο ζώο του, τον έφερε σε ένα πανδοχείο, και τον περιποιήθηκε.

Την επόμενη μέρα, πριν αναχωρήσει, έβγαλε δυο δηνάρια (=νόμισμα της εποχής), τα έδωσε στον ξενοδόχο, και του είπε: «Περιποιήσου τον. Ό,τι δαπανήσεις επιπλέον, εγώ, όταν επανέλθω θα σου το αποδώσω».

-Ποιος λοιπόν απ' αυτούς τους τρεις σου φαίνεται ότι έγινε πλησίον για εκείνον που έπεσε στα χέρια των ληστών; ρώτησε ο Χριστός τον νομικό.
- Αυτός που τον σπλαχνίστηκε.
-Πορεύου και συ ποίει ομοίως...

Διαβάστε ακόμα:

Τα καραβάνια των προσφύγων που μας προτιμούν