ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ Ο ΗΛΙΟΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Καβαλήσαμε και το μισό Απρίλη, είμαστε στην καρδιά της Άνοιξης και όποιος έχει πνευματική και, έτσι λέω εγώ, θεολογική επικοινωνία με τον Ήλιο, νοιώθει αιώνιος. Αθάνατος.

Θα πεθάνουμε, δεν λέω. Να, όμως, που λειτουργεί μια έννοια αθανασίας όταν γνωρίζεις, ότι ειδικά τέτοιες ημέρες με την ηλιοφάνεια αυτού του σαββατοκύριακου, ζεις σε μια χώρα που άλλοι απολάμβαναν αιώνες πριν, όπως σήμερα εσύ, τον βασιληά. Τον θεό Ήλιο.

Ζούμε, κυρίες και κύριοι. Είμαστε προνομιούχοι με τούτο το άγιο δώρο. Της ζωής. Χάριν του Ήλιου. Χθες Σάββατο και σήμερα Κυριακή ο Αίολος έχει κατεβάσει το διακόπτη και οι άνεμοι θα πνέουν λιγώτερο ισχυροί. Εντολή του Δία.

Έτσι είναι. Ο Δίας αποφασίζει. Ο αρχηγός θεών και ανθρώπων. Δεν κάνει του κεφαλιού του ο Αίολος, ο θεός των ανέμων. Υπάρχει μια ιεραρχία και στους ουρανούς. Μήπως ο Δίας δεν έχει άλλον επάνω στο κεφάλι του. Βεβαίως. Και ο Δίας είναι υπόλογος σε ανώτερη δύναμη. Γιατί;

Επειδή και ο Δίας είναι καριόλης. Επειδή κι αυτός κάνει αδικίες. Τον έχει ανάγκη τον Θεό ο άνθρωπος, όμως δεν τον ζωγραφίζει ως τέλειο. Αν ήταν έτσι, τότε στη ζωή δεν θα υπήρχε το κακό, οι σεισμοί και καταποντισμοί, οι αρρώστιες και οι πόλεμοι.

Δεν απολογείται στους ανθρώπους ο Θεός, αλλά ελέγχεται για τις αδυναμίες του από άλλον ισχυρώτερο θεό. Από τον Ήλιο; Στα παπάρια του Ήλιου οι άνθρωποι. Για άλλο λόγο παραμένει σταθερός και ακίνητος. Μην τα λέμε όλα. Χαρείτε τούτες τις ημέρες της καθησιάς.

Διαβάστε ακόμα:

Ολυμπιάδα προσφύγων