ΚΑΒΑΛΗΣΑΜΕ ΜΑΙΟ, ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ... ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ

Σαν τους παλιούς ανθρώπους, εκείνους στα παλιά τα χρόνια, έτσι κι εγώ το πρώτο που κάνω τις τελευταίες εβδομάδες κάθε πρωί είναι να κυττάω υψηλά τον ουρανό. Στους παλιούς αιώνες, πριν ακόμα αρχίσει να καλπάζει η τεχνολογία, την ημέρα στους απλούς ανθρώπους την όριζε ο καιρός. Θα 'ναι ψυχρός κι ανάποδος; Ζεστούλης και γλυκός; Ο ουρανός ήταν το μετεωρολογικό δελτίο.

Σήμερα θα κάνεις αυτό που θέλεις, είτε σε βλέπει λαμπάδα σκέτη να σε κάψει ολόκληρο ο ήλιος, είτε τουρτουρίζεις στην παγωνιά. Εγώ, λοιπόν, που γουστάρω να περπατήσω κάποια χιλιόμετρα πριν ξεκινήσω τη δουλειά, με το που ανοίγω τα μάτια μου το πρωί ψάχνω στον ουρανό τι καιρό θα κάνει σήμερα.

Πιάσαμε Μάιο, για να κάνουμε ταμείο τον καλύτερο μήνα του έτους, κι ακόμα το πράμα δεν έχει ζεστάνει. Ψύχρες, Και συννεφιές. Ψιλοβολτάρουν λευκά, αλλά σε απειλούν στα ίσα και τα μαύρα σύννεφα. Είναι που χρωστάμε ακόμα. Επειδή περάσαμε μάλλον ήπιο χειμώνα και οφείλουμε να ξεχρεώσουμε τις δόσεις μας με τίποτα ψιλόβροχα.

Έτσι πάει. Δανείζεται η Ελλάδα και η μαυρομύτα γράφει. Τόσα συν τόσα. Όχι επειδή ψήφισες Τσίπρα θα σε καθαρίσει. Θα σχίσει τα μνημόνια. Να μην πληρώνεις. Γιατί δεν έχεις, γιατί ψήφισες αριστερά, γιατί είσαι αριστερός.

Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Η ημέρα έχει και τη νύχτα της. Τόσες κρύες ημέρες οι υπολογισμένες το χρόνο, τόσες οι ζεστές. Τίποτα δεν γλυτώνεις. Όλα είναι κανονισμένα.

Διαβάστε ακόμα:

Και το κάτω κεφάλι θέλει τον πλαστικό του