OI ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΤΡΕΙΔΕΣ

Γράφει η Amodini Κωστάκη

H oικογένεια Ωνάση αποτελεί ένα σύγχρονο ελληνικό μύθο.

Για την οικογένεια μου, όπως και για τις οικογένειες ατόμων που εργάστηκαν κάποτε για τον Αριστοτέλη Ωνάση, μετατρέπεται κάπως σε...οικογενειακή υπόθεση!

Σαν παιδάκι έχω ακούσει άπειρες ιστορίες από τον μπαμπά μου, που εργάστηκε στην θαλαμηγό του Ωνάση "Χριστίνα", στα χρόνια της δόξας στο Μονακό. Εχω ακούσει για τις σκηνές της Κάλλας, πόσο απόμακρη ήταν η Τζάκι, για την Γκρέις και τον Ραινιέ, για τα πούρα του Τσώρτσιλ, για το πόσο γενναιόδωρος ήταν ο Ωνάσης, πόσο απλός και φιλικός με τους εργαζόμενους του, για το τι καλό παιδί ήταν ο Αλέξανδρος Ωνάσης, ένα σωρό κουτσομπολιά και ιστορίες....

Ο μύθος της οικογένειας Ωνάση, η ευλογία και η κατάρα να είσαι μέλος της, εξακολουθούν να μου κινούν το ενδιαφέρον. Οι σύγχρονοι Ατρείδες στο διεθνές τζετ σετ....που έχασαν την επαφή με τις ρίζες τους.

Αν γνώριζα την...Αθηνά Ωνάση-Ρουσσέλ θα της πρότεινα να κάνει μια οικογενειακή συστημική αναπαράσταση, για να βρει την θέση της στην οικογένεια της και στον κόσμο, όχι τόσο γιατί νοιάζομαι για κείνη προσωπικά, αλλά γιατί διαισθητικά πιστεύω ότι αυτό θα είχε θετική επίδραση σε όλους τους Ελληνες.

Πως θα επηρέαζε τους Ελληνες αν η Αθηνά είχε κρατήσει τον Σκορπιό και είχε αναμειχθεί με θετικό τρόπο και έργο στην τοπική κοινωνία των Ιόνιων νησιών; Πως θα επιδρούσε πολιτικά και κοινωνικά αν ενεργούσε ως Ελληνίδα; H έστω ως μισή Ελληνίδα; Παίρνοντας θέση στα σύγχρονα Ελληνικά ζητήματα;

Μερικές οικογένειες είναι σα να κρατούν ένα κλειδί για την μοίρα πολλών άλλων συμπατριωτών τους. Δεν είναι οικογένειες αλλά "πατριές".

Και ακόμη και αν εξαφανιστούν από προσώπου γης, γιατί δεν θα έχουν αφήσει απογόνους, το κλειδί που τους ανήκει αιωρείται στον αέρα, μέχρι να το πάρει στα χέρια του ο επόμενος ιδρυτής πατριάς και να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε ο προηγούμενος.

Υπάρχει μια εξαιρετική εργασία στον χώρο της συστημικής αναπαράστασης που οδηγεί τον ενδιαφερόμενο από τη μοίρα στο πεπρωμένο του...

Αυτό χρειάζεται η Αθηνά Ωνάση-Ρουσσέλ, αυτό χρειάζεται και αυτή η χώρα.

(Το κείμενο της Αμοδινής Κωστάκη με αφορμή ότι σα σήμερα 19 Νοεμβρίου, το 1988, πέθανε στα 38 της η μητέρα της Αθηνάς, η κόρη του Ωνάση Χριστίνα, μια ακόμα φιγούρα τραγική, ατρειδική της ''πατριάς''.)

Διαβάστε ακόμα:

Ετσι έστειλαν Ελληνες στα σκουπίδια