ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΤΟ ΧΑΒΑ ΤΟΥΣ

Έχουν πλάκα οι μεγαλοπαπάδες, οι δεσποτάδες που μαζεύτηκαν στην Αγία, λέει, και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθόδοξου Εκκλησίας, για να πουν τα δικά τους και να πετάξουν τις κοινότυπες ευχές τους. Να μη γίνονται πόλεμοι, να μην υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε. Στην πραγματικότητα μ' αυτά που λένε οι άνθρωποι του Θεού αυτοκαταργούνται.

Ποιος, όμως, να τους πάρει πρέφα. Ακόμα ο άνθρωπος ζει στον αιώνα όπου τόσο ανόητα θεωρεί καλόν εκείνον που αυτοχαρακτηρίζεται καλός. Τόσο απλά. Αρκεί να καταδικάσει κάποιος το κακό, επιτόπου τοποθετείται στην πλευρά του καλού.

Σα να μιλάς σε βρέφη. Να είσαι αρχιεγκληματίας και να λες στο μωρό, που δεν έχει προλάβει ακόμα να δει τη ζωή, πέραν από την κούνια του, ότι είμαι καλός. Ασφαλώς ένα παιδί που ακόμα δεν χρόνισε, δεν θα φανταστεί καν ότι είναι κακός κάποιος που στιγματίζει το κακό.

Τι θες να πεις, αποδυτηριάκια. Ότι το παπαδαριό είναι στην πλευρά του κακού; Όχι, δεν λέω αυτό. Άλλο λέω.

Όταν εκπροσωπείς τον Θεό, δηλαδή για τον κοσμάκη την ύψιστη δύναμη του σύμπαντος, δεν μπορείς να πουλάς μούρη. Αν δεν μπορείς να σταματήσεις την πείνα, τις αρρώστιες και τους πολέμους, που δεν είναι έργο του Θεού, αλλά ανθρώπων, τότε κάνε μας τη χάρη.

Δεν κατάλαβα. Γι' αυτό φόρεσες τα ράσα; Όχι για να εμποδίζεις το κακό, αλλά για να λες ότι δεν έχεις καμία σχέση μαζί του. Άσε, ρε. Απλώνουν και τη χερούκλα τους να τη φιλήσουν οι πιστοί.

Διαβάστε ακόμα:

Με κλήρο στους καρχαρίες