Η ΧΛΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΟΤΟΙΧΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ

Μου τράβηξε την προσοχή το κολάζ από τις εικόνες. Το φτωχό πιτσιρίκι από την μισογκρεμισμένη φαβέλα να βλέπει από μακριά τα λαμπερα πυροτεχνήματα στο Μαρακανά. Τι θέλει να πει ο ποιητής - φωτογράφος; Το γνωστό. Οτι η χλιδή είναι μεσοτοιχία με την πείνα. Μόνο που οι τοίχοι είναι πολύ χοντροί για να μην μπορεί να τους διαπεράσει η δυστυχία.

Αυτοι είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ενα τηλεοπτικό γεγονός, που όσοι το ζήσουν από κοντά είναι μέσα από το τείχος. Κι όσοι είναι στην πόλη που γίνονται, εφόσον δεν εμπλέκονται σε αυτούς, δεν μπορούν να αγγίξουν. Απλώς σηκώνονται στις μύτες των ποδιών τους για να κλέψουν κανά βλέφαρο.

Τι περιμέναμε δηλαδή; Καμιά συναυλία του Γκέλντοφ για τα φτωχά της Βραζιλίας; Οχι, κύριε. Τα τηλεοπτικά δίκτυα έχουν πληρώσει δισεκατομμύρια για το θέαμα, που περιλαμβάνει αθλητές τίγκα στην ορμόνη και ντεκόρ το οποίο δεν θα στεναχωρήσει τον πελάτη - τηλεθεατή.

Το σόου απαιτεί μια τελετή έναρξης που θα υποστηρίζεται από την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Δεν έχει σημασία πόσες μερίδες φαί θα κοστίσει. Το χρέος θα μείνει και κάποιοι θα το πληρώσουν.

Διαβάστε ακόμα:

Δεν χάνει ποτέ το λιοντάρι από το ποντίκι