ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΩΝ ΚΑΙ ...ΑΝΟΗΤΩΝ...

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Τίποτε δεν είναι αυτονόητο στην Ελλάδα. Ούτε η υποχρέωση μας να πληρώνουμε τους φόρους μας ούτε το δικαίωμα μας να εισπράττουμε τη σύνταξη μας άνευ περικοπών. Όλη η ζωή μας διέπεται από το δόγμα «άμα λάχει». Άμα λάχει οι Έλληνες ζητούν απόδειξη για τα ψώνια που κάνουν. Επειδή, όμως, σπάνια συμβαίνει αυτό, στο εξής το κράτος θα δίνει δώρα σε όποιον εκτελεί το καθήκον του. Από τον Ιανουάριο, λοιπόν, όποιος κάνει τα ψώνια του με πλαστική κάρτα θα συμμετέχει σε κλήρωση, με την πιθανότητα να κερδίσει ακόμη και αυτοκίνητο ή σπίτι.

Ερωτώ τώρα τους αναγνώστες μου. Είναι ή δεν είναι υποχρέωση όλων να πληρώνουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ; Βεβαίως και είναι, θα μου πείτε. Τότε πως η καταρρέουσα Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού θέσπισε πριμ, που ισοδυναμεί με έκπτωση 15%, στους συνεπείς πελάτες της; Και γιατί δεν κάνουν το ίδιο οι τράπεζες για τους συνεπείς δανειολήπτες, που μάλιστα πληρώνουν πολύ περισσότερα;

Είναι ή δεν είναι αυτονόητο το να πηγαίνει ένας εργαζόμενος κανονικά στη δουλειά του, σύμφωνα με το ωράριο που έχει συμφωνήσει με τους προισταμένους του; Βεβαιότατα. Τότε γιατί ορισμένες ΔΕΚΟ χορηγούσαν μέχρι πρότινος στους υπαλλήλους τους επίδομα έγκαιρης προσέλευσης και άλλες, όπως οι κρατικές εταιρίες αστικών συγκοινωνιών, επίδομα εκκίνησης; Το τελευταίο αυτό ήταν το μπαξίσι των οδηγών, επειδή ζέσταιναν τις μηχανές των λεωφορείων, πέντε λεπτά πριν από την έναρξη του ωραρίου τους.

Το πιο κραυγαλέο αυτονόητο, όμως, είναι οι καμπάνιες ορισμένων πολιτικών, που, μεταξύ άλλων, διαφημίζουν ότι δεν είναι ...κλέφτες. «Ψηφίστε τον τίμιο πολιτικό τάδε», το σλόγκαν. Δηλωτικό του ότι κυκλοφορούν και απατεώνες. Ακόμη και η εισήγηση για την πρώτη υποψηφιότητα του Κωστή Στεφανόπουλου για την προεδρία της Δημοκρατίας, το 1995, στηρίχθηκε στο αυτονόητο, ότι πρόκειται για έναν τίμιο πολιτικό.

Διαβάστε ακόμα:

Αίσχος: Ο καθένας κάτι ό,τι θέλει