ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΑΦΙΑΣ ΣΤΟ ΜΕΝΙΔΙ

Ρεπορτάζ: Παναγιώτης Βλαχουτσάκος

Κάθε πρωί ξεκινά η φυσούνα των αστικών συγκοινωνιών από την Πλατεία Βάθη με προορισμό τις Αχαρνές. Οι χρήστες του κέντρου με 1,40 ευρώ φθάνουν εκεί όπου μέρα μεσημέρι και εν μέση οδώ προμηθεύονται την δόση τους. Άλλοι κάνουν λίγα βήματα προς το παρακείμενο εγκαταλελειμμένο σχολικό συγκρότημα. Άλλοι ξαναπαίρνουν το λεωφορείο του γυρισμού προς το κέντρο της πόλης.

Αυτή η εικόνα παρατηρείται κάθε ημέρα 365 ημέρες τον χρόνο. Κάτω από τα βλέμματα των κατοίκων, των τοπικών αρχών και βεβαίως της Αστυνομίας. Η Πολιτεία κλείνει τα μάτια ανήμπορη, υποκριτικά συμπεριφερόμενη, θέλει να ξεχνά το τι συμβαίνει, να αντιπαρέρχεται την ύπαρξη του άβατου, να κάνει ότι δεν αντιλαμβάνεται. Της αρκεί ότι οι «πιάτσες» απομακρύνονται από το κέντρο της πόλης, το πολύβουο. Δεν την ενδιαφέρει το εάν η «πιάτσα» σπάει σε πολλές πιάτσες στην πολεοδομική περιφέρεια του μητροπολιτικού συγκροτήματος.

Το ζήτημα είναι η ΕΙΚΟΝΑ. Το τι συμβαίνει παρά πίσω μπορεί να ενδιαφέρει την δημοσιογραφική έρευνα και κανέναν άλλον. Το βασίλειο της υποκρισίας.

Κάπως έτσι εδώ και δεκαετίες στήθηκε το αλισβερίσι. Το λένε και κύκλωμα της Μαφίας. Στην ουσία πρόκειται για σχέσεις μεταξύ περιθωριακών κοινωνικών ομάδων που σε μία διαχρονική πορεία με την ανοχή, αν όχι την συνενοχή τμημάτων της πολιτειακής δομής, αναλαμβάνουν τον ρόλο της συγκρότησης του δικτύου διακίνησης των ναρκωτικών, των όπλων, των λαθραίων τσιγάρων και βεβαίως της διακίνησης προσώπων. Την πορνεία δηλαδή σε όλες της τις εκδοχές.

Σε αυτό το δίκτυο που στην ουσία έχει σχήμα κακότεχνου τραπεζίου με τέσσερις κορυφές, το Μενίδι, το Ζεφύρι, τον Ασπρόπυργο και την Ελευσίνα κυριαρχούν δύο κοινωνικές – εθνοτικές ομάδες. Ρομά που στην πλειοψηφία τους ανήκουν στον μεγάλο κύκλο της ιδίας οικογένειας όπου δραστηριοποιούνται περί τα 2000 με 3000 άτομα και πρόσφυγες από τις χώρες του Καυκάσου κυρίως. Συχνά οι δύο ομάδες συνεργάζονται. Πολλές φορές συγκρούονται.

Πρόκειται για μία μικρογραφία της βαλκανικής εκδοχής των σχέσεων στον ιταλικό νότο μεταξύ της Μαφίας, της Ντραγκέτα και της Καμόρα. Κάθε Ιταλός του νότου δεν είναι μαφιόζος. Αλλά κάθε μαφιόζος στην Ιταλία κατάγεται από τον Νότο. Είναι προφανές πώς στην βαλκανική εκδοχή κάτι ανάλογο συμβαίνει πια και στον ελλαδικό χώρο.

Όμως όπως κάθε δίκτυο της Μαφίας που σέβεται το όνομα του, οι ντόπιοι της Αττικής διασφάλισαν διαχρονικά ένα καθεστώς ιδιότυπης ασυλίας. Είτε με τις διωκτικές αρχές, είτε με το δημόσιο σύστημα υγείας, είτε με την Δικαιοσύνη μέσω δικηγόρων. Όλα έχουν την τιμή τους. Όπως τα πλαστά χαρτιά από τα δημόσια νοσοκομεία, είτε το καθεστώς του πληροφοριοδότη με την ανάλογη ασυλία, είτε μέσω συνδιαλλαγής δικηγόρων με δικαστικούς λειτουργούς, είτε διότι υπάρχουν παντού και πάντα επίορκοι αστυνομικοί, είτε…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ του ρεπορτάζ του Παναγιώτη Βλαχουτσάκου στο ZOYGLA.GR