ΘΕΛΩ… ΣΤΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ!
Κάποτε, και για να είμαστε ακριβείς μέχρι 30-40 χρόνια πριν, η σεξουαλική πράξη ήταν μία αυστηρά προσωπική υπόθεση. Με την έννοια ότι δεν πηγαίνει ο άλλος ακόμα και στο γιατρό να πει το όποιο πρόβλημα του.
- Γιατρέ, την έχω μικρή, μπορείς να μου την μεγαλώσεις
- Γιατρέ, δεν μου σηκώνεται… όποτε κάνω κέφι και το πέος με προδίδει
- Γιατρέ, σπάνια ή καθόλου δεν έχω οργασμό, ακόμα κι όταν ξαπλώνω με άνδρα που γουστάρω
Το πρόβλημα της στύσης, της… σκλήρυνσης του ανδρικού μορίου. Εκατομμύρια άνδρες στον πλανήτη, ακόμα και στις καλές, τις καρποφόρες ηλικίες υποφέρουν. Χωρίς να είναι διαβητικοί ή υπερτασικοί, χωρίς να κάνουν χρήση ψυχοφαρμάκων η είναι… γέροντες. Και οι άνθρωποι πλακώνουν τα χάπια. Και την ψάχνουν με θεραπείες και φάρμακα.
Πριν 50 και 100 χρόνια δεν υπήρχε αυτή η μανία των ερευνών, για να διαπιστωθεί ποιο είναι το ποσοστό των ανδρών οι οποίοι την καυτή στιγμή συλλαμβάνονται… ανίκανοι. Το πέος να μην ανταποκρίνεται στην αποστολή του, να παραμένει αδιάφορο σε πείσμα της επιθυμίας του άνδρα.
Σήμερα, καρατσεκαρισμένο, το κακό κτυπάει πολλούς, παρά πολλούς άνδρες. Και πέφτει η επιστημονική φιλολογία σχετικά με τα αίτια. Το άγχος, το στρες, τα προβλήματα που νεκρώνουν τον εγκέφαλο κι αυτός ο κερατάς δεν στέλνει το «μήνυμα» ερεθισμού στο πέος.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών προβλήματα στύσης έχουν ένα εκατομμύριο άνδρες!!! Απ’ αυτούς μόνον το 10% απευθύνεται στον ειδικό επιστήμονα. Είπαμε. Ντρέπεται ο άλλος να μιλήσει, να εξομολογηθεί για τέτοιο προσωπικό πρόβλημα.
Κοντά στα 25 χρόνια έχουν περάσει από τότε που στην αγορά βρίσκει ο καθένας 60 περίπου «βοηθητικά» για να έχει στύση. Μόνιμη (;) ή προσωρινή λύση στο πρόβλημα. Το απόλυτο φάρμακο δεν υπάρχει. Να το παίρνει ο άλλος και κάνει σίγουρα τη… δουλειά του. Χάπια, λοιπόν, ακόμα και μη εθιστικά, από τα οποία όμως εξαρτάται ο άλλος, άσε ότι έχει την αβεβαιότητα στην αποτελεσματικότητα τους.
Διαβάστε ακόμα: