ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ Ο ΛΑΟΣ!

Διαβάζεις αποδυτηριάκια. Το μαχαίρι φθάνει πιο βαθειά, να τρυπήσει και το κόκκαλο. Πρώτα το γεγονός που έκανε το γύρο του κόσμου. Ακούει την ποινή της 20ετους κάθειρξης ο Σλόμπονταν Πράλγιακ, αντιστράτηγος της Κροατίας στον πόλεμο με την Βοσνία το 1993, και επιτόπου πίνει δηλητήριο και ψοφάει. Μέσα στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης.

- Δεν είμαι εγκληματίας πολέμου!

Αυτό είπε πριν ρουφήξει το υγρό περιεχόμενο του φιαλιδίου που το κρατούσε στο χέρι, με την ανακοίνωση της επικύρωσης της τιμωρίας του. Είχε δίκαιο! Γιατί να θεωρεί τον εαυτό του εγκληματία πολέμου όταν εκτελούσε διαταγές;

Παρένθεση. Αμέσως μετά την ασυνήθιστη αυτή φάση της αυτοκτονίας του 73χρονου πρωταγωνιστή στην επιχείρηση «εθνοκάθαρσης από τους χριστιανούς Κροάτες στη μουσουλμανική Βοσνία, ο πρωθυπουργός της χώρας είπε:

- Η ενέργεια του Πράλγιακ αποτυπώνει τη βαθειά ηθική αδικία που διαπράττει το δικαστήριο της Χάγης σε βάρος του λαού της Κροατίας.

Κι αυτός, ο Κροάτης πρωθυπουργός Αντρέι Πλένκοβιτς έχει δίκαιο! Στο όνομα του λαού και με την εντολή του λαού της Κροατίας έγιναν τα αίσχη, οι μαζικές δολοφονίες των Βόσνιων. Ήδη, άλλωστε, ο δηλητηριαστείς Πράλγιακ θεωρείται «ήρωας του κροατικού λαού». Κι αυτό δεν το λένε οι επίσημοι, αλλά ο λεγόμενος απλός λαός. Ο πολτός της Κροατίας.

Πρώτον! Ο Πράλγιακ δεν ήταν στρατιωτικός. Μηχανικός ήταν, αλλά στο στρατό απόδειξε ότι ήταν κρυφό ταλέντο. Μετά τις θηριώδες στις οποίες συμμετείχε ασχολήθηκε με την παραγωγή θεατρικών παραστάσεων. Γιατί, λοιπόν, να είναι εγκληματίας όταν με τη στολή επιβεβαίωσε το Νο1 δόγμα του στρατού από την αρχαιότητα: Τυφλή υπακοή στις διαταγές των ανωτέρων.

Δεύτερον! Ο δε ανώτερος, ο ανώτερων των ανώτερων αξιωματικών, ο αρχηγός του στρατού δεν κάνει του κεφαλιού του. Αλλά ενεργεί ματά από εντολή του πρωθυπουργού. Του εκλεγμένου πολιτικού! Ο οποίος πρωθυπουργός εκφράζει, αντιπροσωπεύει τον λαό.

Άρα; Ας ξεκαθαρίσουν, επιτέλους, οι συνειδητά απατεώνες που αυτοαποκαλούνται δημοκράτες! Αποφασίζει ή όχι ο λαός; Είναι ή όχι κυρίαρχος; Αν ναι, τότε στο Διεθνές Δικαστήριο έπρεπε να κάτσει στο εδώλιο ο λαός της Κροατίας. Και το δηλητήριο οφείλει να το πιει ο λαός.

Επειδή, όμως, από καταβολής ο λαός είναι μία ιστορία της πλάκας, της πολύ πλάκας και δεν πίνει δηλητήριο, και αισθάνεται υπερήφανος που δηλητηριάστηκε από ευθιξία ο ήρωας του. Χαίρετε.

Διαβάστε ακομα:

ΠΡΑΞΗ ΑΝΔΡΕΙΑΣ… , ΠΡΑΞΗ ΔΕΙΛΙΑΣ…