ΑΝΤΕ ΒΟΥΡ ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ''ΜΗΝΥΜΑ''

Ποτέ, ρε, πρόλαβε και πέρασε ο ρημάδης ο χρόνος. Δώδεκα ολόκληροι μήνες και δεν πήραμε χαμπάρι. Πότε φάγαμε, και τι είναι αυτό που με τη μία λες κατάπιαμε τις 350 τόσες μέρες;

Από τον έναν χρόνο, στον άλλον. Μία ζωή με την σκέψη ότι κάθε χρόνος φεύγει πιο γρήγορα από τον προηγούμενο. Μέχρι που η μια πρωτοχρονιά μέχρι την άλλη μοιάζει μια ανάσα.

Τρεχαλητό μια ολόκληρη χρονιά. Άγχος. Δουλειές που δεν λένε να τελειώσουν, κι αν τελειώσουν θα είναι συνήθως με άσχημο, όχι αίσιο τέλος, χωρίς να αποφέρουν κέρδη. Κι αν έχεις βάλει κάτι στην τσέπη, από την άλλη είσαι χρεωμένος τρόπος του λέγειν με εκκρεμότητες.

Οι καλές μέρες είναι αυτές, έτσι τις λένε. Οι γιορτινές. Πλησιάζει η αυλαία του 2017 να πέσει. Ξενέρωμα, μάλλον ξέφευγα από τις άλλες μέρες του χρόνου, τις ρουτινιάρικες, διότι στην ατζέντα παίζουν τα δώρα, τα ψώνια, τα τραπέζια, τα τηλέφωνα στους φίλους και συγγενείς, οι συγκεντρώσεις, οι τσόχες. Μια ατμόσφαιρα ψιλοϋστερίας, καταναγκαστικής ίσως διασκέδασης, για να πιάσουμε το μήνυμα των Χριστουγέννων. Να ζήσουμε γιορτινά, και να πάμε για άλλα. Για άλλα χρόνια, για άλλα Χριστούγεννα, όσα γράφει το κοντέρ μας.

Διαβάστε ακόμα:

ΑΠΟ SHOPPING ΠΩΣ ΠΑΝΕ ΤΑ... ΚΕΦΙΑ