ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΟΡΓΑΣΜΟΣ Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Είδα ταινία και έφριξα από τη χυδαιότητα της. Ξετσίπωτο πορνό. Και καπάκι σου λέω το εξής. Μήπως είχε τύχη αυτό το αίσχος που περισσότερο από περιέργεια το 'φαγα στη μάπα μέχρι το 90, αν το είχε ευλογήσει η μασονία της κινηματογραφικής κριτικής.

Σπουδαίος ο Λάνς Φον Τρίερ, ο βραβευμένος Δανός σκηνοθέτης. Γύρισε το «Νυμφομάνιακ»,το καραμπινάτο πορνό. Ποιοτικός και πρωτοποριακός κινηματογραφιστής. Τι να πεις; Να σου πω. Την ίδια ταινία αν την υπογράψει ένας β' εθνικής σκηνοθέτης θα την απορρίψεις ως ψευτοκαλλιτεχνική. Ότι το σενάριο είναι αδύνατο και το ανεβάζει εμπορικά το ξεδιάντροπο γυμνό. Δεν λες το ίδιο όταν το προϊόν το παρουσιάζει η μαστοριά του κουλτουριάρη σκηνοθέτη.
Θυμήθηκα το αριστούργημα του γιαπωνέζου Ναγκίσα Οσίμα, το περιβόητο «Η Αυτοκρατορία των Αισθήσεων», του 1976. Δεν έχει ξαναγίνει τόσο χοντροκομένο πορνό. Ούτε ένα πλάνο δεν υπάρχει όπου οι δυο πρωταγωνιστές να μην το κάνουν. Και μπροστά στην κάμερα πηδιούνται με πάθος, με δάκρυα, με απελπισία. Κι όμως η ταινία περιλαμβάνεται σ’ όλες τις ταινιοθήκες, θεωρείται έργο τέχνης.

Ποιητής ο Οσίμα, με την ευκαιρία είχε πει τη μεγάλη κουβέντα. Ότι ο σεξουαλικός οργασμός είναι ένας μικρός θάνατος, και ότι ο θάνατος είναι ο μέγιστος σεξουαλικός οργασμός.
Δεν παίζονται αυτοί, ρε. Να μη σου πω ότι και δεν σχολιάζονται. Τους αποδέχεσαι ή, όχι.

Διαβάστε ακόμα:

ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΚΑΘΕ ΓΥΝΑΙΚΑΣ