ΤΟ ΕΙΠΑΝ ΔΥΟ ΕΛΙΕΣ

Πολύ πράμα φέτος. Η ελιά, το ελαιόδεντρο, τούτο το μονάκριβο δώρο της φύσης στην ελληνική γη, έδωσε τα ρέστα του. Βαρβάτη σοδειά. Μέχρι και την προσεχή Μάρτιο θα μαζεύουν ελιές.

Βρέθηκα σ’ έναν από τους αμέτρητους ελαιότοπους. Σ’ ένα και δύο και τρία χωράφια κάργα στο άγιο των αγίων δένδρων. Και έπιασα τον εαυτό μου να κουνάει με λύπη το κεφάλι μου. Καμιά αγάπη, κανένας σεβασμός στα ελαιόδενδρα. Μάζεψαν τον καρπό και άφησαν πίσω τους σκουπιδότο.

Κονσέρβες, πλαστικά μπουκάλια νερού, χάρτινες συσκευασίες από πιτσαρίες, αποτσίγαρα, κουρέλια από τσουβάλια, κλαδιά πεταμένα. Μία άλλη, ελεεινή εικόνα, καμία σχέση πριν εμφανιστούν τα συνεργεία, που άρπαξαν τη σοδειά.

Κάποια στιγμή, το αυτί μου έπιασε συνομιλία δύο λιόδεντρων, πρέπει να ήταν τουλάχιστον 200 χρόνων σε ηλικία ''Μην απορείς, γερόντισσα…'' είπε η μια στην άλλη, Αθηνά στο όνομα, '' … για την αχαριστία τους, τους ξέρεις, κάθε χρόνο τα ίδια. Μαζεύουν τις ελιές που τους χαρίζουμε κι φεύγουν αφήνοντας μας πάλι μόνες μέσα στις ακαθαρσίες τους''.

Με την ευκαιρία. Στην Ευρώπη η ελιά καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Η υπεραιωνόβια ελιά, σύμβολο της θεάς Αθηνάς.

Διαβάστε ακόμα:

ΕΚΑΝΕ ΘΑΥΜΑΤΑ, ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΣΤΟΜΑ