ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΟΥΣ

Εικονομάχοι και εικονολάτρες. Η σφαγή. Οι μεν δεν ήθελαν τις άγιες εικόνες, οι δε δεν εννοούσαν πίστη και λατρεία χωρίς εικονογραφημένους, στο στυλ κόμικ της εποχής, τους αγίους κι όσους μαρτύρησαν για την θρησκεία τους. Μια γελοία ιστορία, ένα κανονικό ντέρμπυ μακράς διαρκείας, ανάμεσα σε χριστιανούς και ανάθεμα αν το 90% απ' αυτούς αντιλαμβανόταν γιατί έπαιρνε μέρος στο έργο. Την τύφλα τους ξέρανε οι μαλάκες, απλά βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν τη φανατίλα τους. Όπως μετά από αιώνες αυτοί ακριβώς οι ίδιοι θα δηλώσουν τη ιδεολογική τους μαστούρα σε κόντρες πολιτικές, κομματικές, ποδοσφαιρικές. Μια ζωή η ίδια κατάρα.
Κέρδισαν οι εικονολάτρες κι εκεί τελείωσε ο χριστιανισμός. Έτσι λέω εγώ. Έκλεισε τον κύκλο του ο χριστιανισμός, που από τη γέννηση του το έπαιζε κατά βάσιν πνευματική θρησκεία. Το ότι ο χριστιανισμός σήμερα είναι η επικυρίαρχη θρησκεία στον πλανήτη, δεν σημαίνει ότι καθοδηγεί χριστιανικά, θεολογικά, πνευματικά τους λαούς. Αν, άλλωστε, κέρδιζαν την παρτίδα οι εικονομάχοι, οι αρνητές των εικόνων, ο χριστιανισμός θα είχε καπελωθεί από άλλα δόγματα.

Σύμφωνα με το ημερολόγιο, σα σήμερα 18 Φεβρουαρίου, το 842, η μαντάμ Θεοδώρα, σύζυγος του τελευταίου εικονομάχου(!), πολέμιου των εικόνων αυτοκράτορα του Βυζαντίου Θεόφιλου, αποφασίζει την... αποκατάσταση των ιερών εικόνων και επιβάλλει την προσκύνηση τους.

Αυτό χρειαζόταν ο χριστιανισμός. Να βλέπει ο πιστός ζωγραφισμένους στους τοίχους και στο ξύλο τις χλεμπονιάρικες, τις αποστεωμένες φάτσες των αγίων ή τις φάσεις από τα σενάρια της Βίβλου, διότι χωρίς να τα μπανίζει όλα αυτά, μάλλον είναι δύσκολο να... πιστεύει. Όπως οι φανατικοί οπαδοί της Θύρας Νο τάδε φτιάχνονται βλέποντας τη φανέλα της ομαδάρας τους. Τι, δηλαδή, να μην βλέπουν τίποτα;

Διαβάστε ακόμα:

ΣΗΜΕΡΑ ΛΕΜΕ ''ΠΡΟΣΚΑ''