ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΗ ΤΣΟΝΤΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ... ΤΕΧΝΗΣ
Πολυδιαφημισμένη, μάλλον πολυσυζητημένη ταινία, δεν λέω τον τίτλο της. Έπεσα πάνω της και είπα να τη δω. Παρασύρθηκα περισσότερο από όλα όσα είχαν γραφτεί, από κυριλάτους ειδικούς και μη, όχι τόσο από την ρεκλάμα της παραγωγής. Την πάτησα. Μια ταινία χαζή. Δίχως νόημα. Τι θέλω να πω.
Ο αποδυτηριάκιας είναι υπέρ του πορνό. Δύσκολη τέχνη να δείχνεις γυμνό, να δείχνεις συνουσία και να μη είσαι θέαμα χυδαίο και αποκρουστικό. Και αφού είμαι υπέρ της σεξουαλικής πράξης, επόμενο είμαι και υπέρ της πορνογραφίας. Λογοτεχνικής, κινηματογραφικής, θεατρικής, διαφημιστικής.
Διευκρινίζω. Χυδαίο, πρόστυχο, γενικώς άσεμνο είναι και κάτι που δεν έχει γυμνό απαραίτητα. Όπως να’ ναι φτηνή ολότελα αντικαλλιτεχνική μία σεξουαλική σκηνή χωρίς οι δύο συμμετέχοντες να δείχνουν ούτε ίντσα από το κορμί τους.
Μην κρύβονται πίσω από τα νύχια τους κάποιοι σκηνοθέτες. Φτιάχνουν ταινίες απροκάλυπτα βαριά πορνό και μας λένε κάνουμε τέχνη. Δεν τα καταφέρνουν τις περισσότερες φορές, απλά στο όνομα της τέχνης, δηλαδή με τη δικαιολογία της τέχνης παρουσιάζουν τελικά μια καραμπινάτη τσόντα.
Το «Nymphomaniac» του πολύ μεγάλου Lars Von Trier. Σπουδαίος σκηνοθέτης, ποιοτικός, κάργα κουλτουριάρης, αλλά είναι σίγουρο ότι σ’ αυτό το φιλμ του 2013 έκανε στα ίσα σκληρό πορνό. Όσο και να το ντύσει καλλιτεχνικά, όσο και να το απενοχοποιήσει με ηθοποιούς διάσημους του Χόλυγουντ, η αλήθεια είναι αυτή. Απόλυτο, καθαρόαιμο πορνό. Με αλλόκοτες συνουσίες. Πρωταγωνίστρια αυτή η χλεμπονιάρα Charlotte Gainsbourg, άβυζη, πετσί και κόκκαλο, που μόνη της είναι μία σχολή ψυχεδελικής σεξουαλικότητας (φώτο). Και για πείσουν ότι είναι και πολύ ''προχωρημένο'' το έργο, οι ηθοποιοί της ταινίας στην διαφημιστική καμπάνια είχαν φωτογραφηθεί σα να τους συνέλαβε η κάμερα σε στιγμές οργασμού.
Διαβάστε ακόμα: