Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΟΣ

Οι ηγέτες τούτου του αχρείου κόσμου οι οποίοι αυτολανσάρονται ως οι πλέον φανατικοί χριστιανοί είναι εκείνοι που ξερνάνε την κόλαση στα Αφγανιστάν και τα Ιράκ, που δεν σταματάνε τις προπονήσεις στα νέα σούπερ οπλικά συστήματα, που υπηρετούν την ανισότητα, όπως την εκφράζει η παραγωγή πλούτου από τη μια και από την άλλη η πείνα εκατομμυρίων ανθρώπων. Ό,τι ήταν να κάνει ο Ιησούς, το έκανε.

Ο μεγαλύτερος άνδρας που πάτησε στη γη ανά τους αιώνες. Είναι ο Ναζωραίος. Η πιο τεράστια σκέψη, είπε τη μόνη αλήθεια που δείχνει τη σωτηρία του ανθρώπου. Αγαπάτε τους εχθρούς υμών. Τελειώσαμε. Όλα τα άλλα είναι δια φιλολογικά τέια. Τι να μας πουν ποιητάδες και φιλόσοφοι, και ειδικώς οι γαμημένοι επιστήμονες, τούτη η διαρκής παραγωγή δηλητηρίου που αντέχουν, δεν το αντέχουν άλλο οι αναπνοές και τα σωθικά του πλανήτη.

Αγαπάτε αλλήλους, είπε ο γίγαντας. Ο πρώτος. Ο παικταράς. Ο κάργα τσαμπουκάς. Ο μεγαλοπρεπής και ταπεινόφρων. Και επειδή ήταν ασύλληπτα ευφυής και το παλληκάρι έβλεπε μπάλα και είχε διαβάσει τι σόι είναι το δίποδο, γνώριζε άριστα ότι ήταν ανίκανο να ασπαστεί την αλήθεια. Τη μοναδική αλήθεια. Το σωσίβιο με το οποίο θα γλύτωνε ο άνθρωπος και κάθε άλλο πλάσμα στο γλόμπο. Στα παπάρια του Χριστού. Όπως το λέω.

Εγώ σας το είπα. Αγαπάτε αλλήλους. Αυτό είναι. Μη μου πείτε, σου λέει ο Χριστός, ότι δεν σας άνοιξα τα μάτια. Κάτι άλλο παραπάνω για να σας πείσω δεν μπορώ να κάνω. Να μάθετε να συχωρνάτε τον άλλονα. Δεν μπορείτε; Το ξέρω, όπως ότι βλέπετε με μισό μάτι τον διπλανό, τον απέναντι. Κακό του κεφαλιού σας. Είστε γεννημένοι καριόληδες.

Ξεπετάξανε ένα ακόμα Πάσχα. Αστείοι μέσα στην πνευματική τους δυστυχία είναι οι άνθρωποι. Γιορτάζουν την Ανάσταση του αρνούμενοι οι ίδιοι να αναστηθούν, να πάρουν το σοκάκι της σωτηρίας. Όχι μόνον αγνοούν στην πράξη τη Νο1 κουβέντα που ελέχθη ποτέ…, Αγαπάτε Αλλήλους…, αλλά έκαναν την ασέβεια να τον στήσουν Θεό. Επειδή μάσησαν το παραμύθι των πονηρών ότι ο αξεπέραστος σε πλούτο θεϊκού πνεύματος Τζήσας Κράϊστ που είπε Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, είναι μάγος και φακίρης, θεραπευτής και θαυματοποιός.

Τόσο καθήκια είναι οι άνθρωποι. Για να πιστέψουν κάποιον πρέπει αυτός να περπατά στη θάλασσα και να ταΊζει 42 τάγματα λυγούρηδων με ενάμισυ κιλό ψάρια. Και να κάνει έναν σακάτη να τρέχει μαραθώνιο με το κρεβάτι του στη μασχάλη. Τι είναι αυτά, ρε. Τους είπε και γαμώ το πολιτικό μανιφέστο. Το λες και κοινωνικό. Ποιο; Αγαπάτε αλλήλους…, κι εδώ τελειώνει η κουβέντα, χιμπατζήδες.

Όλα τα γνώριζε ο αρχηγός. Και σε ποια άπιστα σκυλιά απευθύνονταν και ότι θα τον θεοποιήσουν. Κι αν όχι ως υιό του Θεού, θα τον βλέπανε τουλάχιστον για ανηψιό του.

Συμπέρασμα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να πιστέψουν, σε πείσμα της ανάγκης που νοιώθουν για τον Θεό. Και, μάλιστα, είναι ανίκανοι να πιστέψουν τον Θεό που τον έχουν κατασκευάσει ακριβώς όπως τους βολεύει.