ΤΟ ΠΙΟ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΚΟΡΜΙ

Μικρά βήματα, δίχως λίκνισμα των γοφών… Γατίσιο βήμα… Τα λεπτεπίλεπτα ροζ δακτυλάκια της παρθένας παρενοχλούν αισθησιακά ένα κλαδί… Η φτέρνα της είχε τη στρογγυλάδα του μαργαριταριού… Περπατούσε με τσακίσματα… Η άλλη, εκείνη με βάδισμα νέγρικο, θαρρώ πως με πλησιάζει...

Μιλάμε για τη μέση και κάτω, για όλο το πακέτο εξαιρώντας το μπροστινό κομμάτι, το ναό της Αφροδίτης, το αιδοίο, και το οπίσθιο, τους δίδυμους αμμόλοφους, τους γλουτούς. Μιλάμε για τα γυναικεία πόδια, τα ανοιχτά, τα σταυρωτά, τα σφικτά, με τη θέα μπροστά, πίσω, στο κρεβάτι απλωμένα, στο χαλί μαζεμένα, όπως γουστάρεις, δικέ μου.

Είναι και τα μπούτια, σε κάποιες λες από φίλντισι, και τορνευτά… Πεθαίνω, λοιώνω με τη σφικτή καμπύλη του γοφού…, άκυρον, είναι κομμάτι σήμερα εκτός πλάνου. Είμαστε στα τρυφερά, τροφαντά μπούτια, στους λευκούς μηρούς που γυαλίζουν στον ήλιο, κι όταν ανοίγουν οι διαβήτες αποκαλύπτουν το πυρωμένο κόκκινο τζάκι…

Στοπ! Ξεφύγαμε πάλι, η κουβέντα είναι μόνο για τα πόδια, κι όχι τι κρύβουν, όχι για το μονάκριβο που προστατεύουν.

Είναι άδικο το για αρκετούς ωραιότερο κομμάτι του γυναικείου σώματος, το πόδι, να κυκλοφορεί σχεδόν στο μεγαλύτερο τμήμα του ακάλυπτο. Με συνέπεια να χάνεται η συγκίνηση, η πρόκληση, το ρίγος του μυστηρίου που γεννάει ένα κρυμμένο πόδι. Ναι, τα πόδια είναι πια υποτιμημένα. Τον πρώτο λόγο έχουν τα οπίσθια και, βέβαια, το στήθος, αυτό κι αν το μοστράρουν οι γυναίκες ασφαλώς περισσότερο απ' όσο χρειάζεται.

Με την ευκαιρία, θα ήταν παράλειψη να μην το σημειώσουμε. Τι να τα κάνεις τα καλλίγραμμα πόδια με τους χυμώδεις μηρούς και τις ντελικάτες γάμπες, ακόμα κι ένα κορμί καλοφτιαγμένο και καλογυμνασμένο, γεμάτο πρόκληση και υποσχέσεις, όταν στο κρεβάτι η κυρία είναι σβησμένη φωτιά. Προτιμώ την άσχημη, την κακάσχημη, και επειδή μιλάμε για πόδια, αυτή με στραβά, με καχεκτικά πόδια, αρκεί να ανάβει σαν ηφαίστειο.

Διαβάστε ακόμα:

ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΛΕΣΒΙΕΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΚΡΥΦΟ