ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΤΟΥ ΑΙΔΟΙΟΥ
Στα εβραϊκά Ταλμούδ διαβάζεις: «Τα μικρά χείλη του αιδοίου είναι η πόρτα. Τα μεγάλα χείλη είναι τα σκαλοπάτια. Και η κλειτορίδα είναι το κλειδί». Υπάρχει μία τεράστια παρεξήγηση λέει ο αποδυτηριάκιας. Σήμερα, που νομίζουμε ότι όλα λέγονται και όλα επιτρέπονται, επικρατεί στην πραγματικότητα βαθύ σκότος.
Τα είπαν όλα, τα φώτισαν όλα οι ψαγμένοι των αρχαίων λαών, όχι μόνον για το πέος, για το αιδοίο κι άλλα... ανήθικα που η σημερινή επικυρίαρχη θρησκεία, ο χριστιανισμός, τα αντιμετώπισε ως ταμπού.
Τι κάνανε οι χριστιάνοι στα αγάλματα των αρχαίων Ελλήνων, ενός λαού που λάτρεψε το γυμνό σώμα. Κατέστρεφαν τα γεννητικά όργανα του άνδρα. Ακόμα. Γιατί στα ρούχα της αρχαίας Ελλάδος επικρατούσε το λευκό χρώμα, ενώ ο χριστιανισμός μπουκάρησε με το μαύρο. Μην πάμε αλλού την κουβέντα, όμως.
Όλη τη σοφία του κόσμου την διαβάζεις στα Ταλμούδ της εβραιοσύνης. Έπρεπε να μεσολαβήσει ο μεσαίωνας και από την Αναγέννηση πλέον οι ποιητές και συγγραφείς να προσεγγίσουν λογοτεχνικά και χωρίς ντροπή το ανδρικό μόριο και τον γυναικείο βωμό, όπου σ' αυτό καίει το θυμίαμά του ο αρσενικός. «Φτερά» π.χ. είπαν τα μεγάλα χείλη του αιδοίου, αλλά και τα μικρά.
Να επιστρέψουμε στην κλασική αρχαιότητα. Φοβερά πράγματα. Την εικόνα της κλειτορίδας οι Έλληνες βλέπανε μέσα στον καρπό της μυρτιάς, που ήταν φυτό αφιερωμένο στην Αφροδίτη.
Γι’ αυτό και το αιδοίο αποκαλείται «Ναός της Αφροδίτης». Και «Όρος της Αφροδίτης» το τριχωτό μέρος του εφηβαίου.
Κάτι τελευταίο. Είναι πασίγνωστο ότι από την ερωτική ποίηση όλων σχεδόν των παλιών λαών δεν λείπει το ρόδι. Γιατί; Μέσα στο ρόδο, που πλησιάζει το χρώμα του αιδοίου, φαντασιωνόντουσαν τα μικρά και τα μεγάλα χείλη.
Διαβάστε ακόμα: