ΠΛΑΚΩΣΕ Η ΓΥΦΤΙΑ ΣΤΗ ΓΥΦΤΙΑ
Με αφορμή τη δολοφονία, από έναν Πακιστανό, σα σήμερα, 4 Ιουνίου το 2013, του πιο ρομαντικού οπαδού του Παναθηναϊκού που έχω γνωρίσει, του Νίκου Πολυδωρόπουλου, δύο λόγια για τους μετανάστες. Γι’ αυτό το τόσο καυτό ζήτημα που ακουμπάει την καθημερινότητά μας εδώ και τρεις δεκαετίες, πρώτα από Βορρά, τη γειτονιά μας, τα Βαλκάνια, τελευταία από Ανατολή.
Τι έγινε στην Γερμανία μετά τον πόλεμο; Η χώρα έπρεπε να ξαναπατήσει στα πόδια της. Να σηκώσει κεφάλι. Αυτά επιτυγχάνονται με την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Και με χέρια εργατικά. Που να τα βρει η Γερμανία, όμως;
Η αφρόκρεμα της γερμανικής νεολαίας είχε αφήσει τα κόκκαλά της στο μέτωπο. Στα μέτωπα που άνοιγε ο Χίτλερ. Εκατομμύρια οι νεκροί Γερμανοί. Έτσι άνοιξαν οι πόρτες σε Ισπανούς, Τούρκους, Έλληνες, Σέρβους. Τις άνοιξαν οι Γερμανοί, όχι οι μετανάστες.
Πρόσεχε! Η δουλειά ξεκίνησε σοβαρά. Υπεύθυνα. Με στόχευση. Με προοπτική. Έλεγε η Γερμανία θέλω 1.142 ξυλουργούς. Όχι μπάτε σκύλοι και αλέστε. Χρειάζομαι 857 ηλεκτρολόγους έλεγε ο Γερμανός. Στείλτε μας και τόσους οικοδόμους, τόσους υδραυλικούς, τόσους συγκεκριμένα για κάθε ειδικότητα. Και όλοι σε «γκέτο». Σε ειδικές περιοχές. Να ελέγχεται η κατάσταση.
Εδώ στην Ελλάδα πλάκωσε η γυφτιά, η λετσαρία και οι μετανάστες συμπεριφέρονται νορμάλ, και είναι μέσα στο κλίμα της χώρας της γυφτιάς και της λετσαρίας. Γιατί; Επειδή και ο Έλληνας είναι σκέτος λέτσος. Ένας γύφτος. Δεν ξέρει από αυστηρότητα, οργάνωση, τι επιτρέπεται, τι απαγορεύεται. Να, γιατί οι αλλοδαποί, νόμιμοι κι όχι, κυριλάτοι και κουρελήδες βλέπουν ξέφραγο αμπέλι την Ελλάδα. Έτσι είναι. Και ο με κουλτούρα νοικοκύρη πρόσφυγας στην Ελλάδα της γυφτιάς χωρίς να το καταλάβει προσαρμόζεται στη λεχριτοσύνη που επιβάλει ο μέσος Έλληνας.
Διαβάστε ακόμα: