Ο ΜΑΝΤΕΛΑ ΚΑΙ Η ΛΕΥΚΗ ΦΥΛΗ

Διεθνής Ημέρα Νέλσων Μαντέλα. Αυτό διαβάζεις σήμερα στο καλεντάρι. Περί τίνος πρόκειται και ο πλανήτης του αφιερώνει ημέρα μνήμης;
Νέλσων Μαντέλα. Κορυφαίο πρόσωπο μιας ματωμένης σελίδας της Ιστορίας που έχει τακτοποιηθεί στο χρονοντούλαπο. Φυλετικές διακρίσεις, αποικιοκρατία, αγώνας για την ελευθερία και την ισότητα. Όλα αυτά τελειώσανε. Ανήκουν στο παρελθόν.

Ένας τίποτας, από ένα μικρό χωριό που δεν το γνωρίζει ούτε ο χάρτης. Γεννήθηκε σα σήμερα 18 Ιουλίου, το 1918, και πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 2013, κάποιος με το όνομα Νέλσων Μαντέλα και πέρασε στην αιωνιότητα όχι μονάχα γι’ αυτά που του έκαναν, για όσα υπέφερε, αλλά, λέει ο αποδυτηριάκιας, διότι απέκτησε σοφία ζωής. Έκανε στην άκρη το μίσος, την εκδίκηση για τη χειρώτερη ανθρώπινη φυλή, τη λευκή.

Τι σημαίνει σοφός άνθρωπος. Τι πρέπει να διαθέτει κάποιος για να τον πεις σοφό; Ένας γέροντας μου έλεγε, ότι σοφός άνθρωπος είναι αυτός που ξέρει Ιστορία και γεωγραφία. Είναι μια άποψη αυτή, όμως πρέπει να σημαίνει κι άλλα.

Η σοφία, βέβαια, δεν αφορά μόνο τις γνώσεις, αλλά και την καλλιέργεια της ψυχής. Τη σφυρηλάτηση του χαρακτήρα ώστε να δαμάζει τα πάθη. Να μπορεί να τα ελέγχει. Να τα γαληνεύει, να ανοίγει τους ορίζοντες και να σκέφτεται καθαρά.

Στα 27 χρόνια που τον είχαν στο μπουντρούμι ο Νέλσων Μαντέλα το φιλοσόφησε. Δεν έκανε γιόγκα, ασκήσεις ηρεμίας ή θάρρους, που έχουν γίνει τη σήμερον ημέρα εμπορεύσιμα προϊόντα. Δεν ψώνισε την ηρεμία του από κανένα κατάστημα με ξαπλώστρες και Ασιάτισσες να του κάνουν βελονισμό.

Ο μπάρμπας, λέω για τον Μαντέλα, ένοιωσε στο πετσί του τη ρατσιστική βία, τον εξευτελισμό, την αδικία. Βασανίστηκε από τις σκέψεις του, διάβασε, παιδεύτηκε και αποφάσισε. Να μην κάνει το αναμενόμενο. Να μην αντιτάξει βία στη βία. Δεν θα είχε νόημα και κυρίως αποτέλεσμα. Αυτό αποζητούσε, το αποτέλεσμα. Το στόχο κι έπρεπε να βρει το μέσο για να φτάσει εκεί.

Η τακτική της άφεσης αμαρτιών ξένισε τους δικούς του ανθρώπους, αρχικά. Δύσκολο να δεχτεί ο άλλος ότι δεν θα χτυπήσει εκείνον που τον είχε τσακίσει. Ότι δεν θα κυνηγήσει αυτόν που τον είχε εξορίσει.

Ποιος, όμως, είχε βασανιστεί περισσότερο από τον «Μαντίμπα», όπως αποκαλούσαν τον Μαντελα; Κανένας. Από εκεί πήγαζε η δύναμη και η αξιοπιστία του στα πλήθη της φυλής του. Οι λευκοί του χρωστάγανε τη ζωή τους. Ακόμα και τα χείριστα λαμόγια το σέβονται αυτό.

Ήταν το ιδανικό πρόσωπο όχι απλά να ενώσει. Κανένας δεν μπορεί να ενώσει. Ο χρόνος, ίσως. Ούτε κι αυτός, στα σίγουρα. Για να ειρηνέψει μια περιοχή που έβραζε σα χύτρα με υλικά τα πιο άγρια ένστικτα του ανθρώπου.

Αυτός ήταν ο Νέλσων Μαντέλα. Για πολύ κόσμο που εντυπωσιάστηκε από τις πολιτικές αποφάσεις και κινήσεις του ήταν ένας άγιος. Για όλους τους άλλους κάτι περισσότερο από έναν πολύ σπουδαίο του 20ου αιώνα. Ένας σοφός. Έτσι η Ιστορία τον κατέγραψε. Πρώτα ως σοφό, μετά ως πολιτικό, ειρηνιστή, διπλωμάτη, οτιδήποτε άλλο.

Διαβάστε ακόμα:

ΜΙΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΚΕΝΕΝΤΥ