Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

''Άστο, για μετά το δεκαπενταύγουστο''. Η ατάκα που τρως στη μάπα τούτες τις ημέρες. Από τον αιώνιο Έλληνα. Και όταν λέμε αιώνιο, εννοούμε τον αδιόρθωτο. Του ζητάς να σου κάνει μία δουλειά, υδραυλικός είναι, ηλεκτρολόγος, κηπουρός, μερεμετατζής, οτιδήποτε. Και, παραμονές της Παναγίας, έχει στο στόμα την κασέτα: ''Εντάξει, θα έρθω μετά της Παναγίας''.

Μια ζωή έτσι είναι. Ο αιώνιος Έλληνας.

Να βρεθούμε, προτείνεις στον φίλο, στον συνάδελφο, σε κάποιον τελος πάντων, να το συζητήσουμε το θέμα, να δούμε τι θα κάνουμε. Συμφωνεί ο πατριώτης, δεν διαφωνεί. Μετά το δεκαπενταύγουστο, όμως! Γιατί;
Κάτι κρύβει αυτή η νοοτροπία, κάτι λέει για την αλήθεια του Έλληνα.
Γιατί, ρε, μετά τις 15; Τι κακό έχει η 10η του Αυγούστου, η 11η του μήνα, η 12η που είναι τρεις ολόκληρες ημέρες πριν την αργία. Έλα, ρε, θα σου πει, γιατί γίνεσαι δύσκολος, γιατί κάνεις μανούρα με το παραμικρό.

Είπαμε. Ο αιώνιος Έλληνας. Μετά της Παναγίας θα έρθω. Μετά της Παναγίας τα λέμε. Ούτε τον καίει η κρίση να αλλάξει πρακτική.

Διαβάστε ακόμα:

ΜΗ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΤΕ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΜΑΣ