ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης συνήθιζε να το λέει. Ποιος είναι ο εν λόγω το προσπερνάμε προς το παρόν, πρώτα να διαβάσουμε τι είναι αυτό που συνήθως έλεγε:

«Σ’ ένα αχανές μαντρί από βόιδα, οχτακόσιες οκάδες το καθένα. Κάθε μέρα πηγαίνει εκεί ‘δα ένα ανθρωπάκι σαράντα οκάδες, διαλέγει ένα βόδι και το οδηγεί στο σφάξιμο. Την επόμενη άλλο βόιδι, την μεθεπόμενη άλλο ένα. Αν τα βόιδα αποφάσισαν να κάνουν νανιά το ανθρωπάκι, δεν θα έμενε από δαύτο κάτι να το θάψουνε. Ούτε νύχι ποδιού! Τα βόιδα, όμως, δεν κάνουν τίποτα. Επειδή το καθένα τους θαρρεί πώς η δική τους σειρά δεν θα έρθει ποτέ…».

Αυτό, από τον θρυλικό υπουργό ασφαλείας του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά. Τον Κωνσνταντίνο Μανιαδάκη, ένα από τα στιγματισμένα, με σφραγίδα, καθάρματα της πολιτικής Ιστορίας της νεώτερης Ελλάδος. Από τον «ακαδημαϊκό» της τακτικής του Στρέψον τον έναν εναντίον του άλλου. Οι μέθοδοι του Μανιαδάκη, που πέθανε το 1972, σα σήμερα 28 Φεβρουαρίου, μελετώνται ακόμα από την CIA και τους απανταχού της γης δικτάτορες.

Βασανιστής ήταν ο Μανιαδάκης, αξιωματικός του στρατού, της Σχολής Ευελπίδων. Είχε αναλάβει το θεάρεστο έργο να κυνηγάει τους κομουνιστές. Και να τους υποχρεώνει να υπογράφουν «Δήλωση Μετανοίας».

Τα βασανιστήρια από τον μεσαίωνα ήταν… αρμοδιότητα της Εκκλησίας. Κληρικοί και στη συνέχεια στρατιωτικοί, στο όνομα του Θεού και της πατρίδας είχαν κάνει πειραματισμούς για να προκαλούν πόνο και να πετύχουν τον ευγενή τους στόχο. Ίσως, πιο σημαντικό στο κακό που προκαλούσαν οι ορκισμένοι βασανιστές, ήταν η αδιαφορία της λεγόμενης «κοινής γνώμης», αλλά και επωνύμων ατόμων, στον πόνο, στην ιεροτελεστία των βασανισμών.

Διαβάστε ακόμα:

ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ...