ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ, ΣΕ ΛΕΩ ΓΥΝΑΙΚΑ

Ημέρα της Γυναίκας. Αστείο. Τι άλλο; Να γιορτάζεται σήμερα, δηλαδή μια φορά το χρόνο το πλάσμα εκείνο που χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε ζωή. Τι ανόητος ο άνθρωπος. Τι κουτά λειτουργούν οι διεθνείς οργανισμοί της ανθρωπότητος. Ίσως παίρνονται τέτοιες αποφάσεις, σαν την γιορτή της Γυναίκας, γιατί λειτουργούν συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Ίσως, πάλι, γιατί απευθύνονται στον μέσο άνθρωπο, ο οποίος παραμένει πίσω κάποια χιλιόμετρα από το πνευματικό επίπεδο θρησκειών, φιλοσοφιών, ιδεολογιών, κάθε κοσμοθεωρίας, παρακαταθήκης στοχαστών, των πιο ανοικτών μυαλών ανά τους αιώνες.

Η Γυναίκα, και πως να το παραγνωρίσει κανείς, είναι και το αντικείμενο του έρωτα. Συνουσία μαζί της χαρίζει την υπέρτατη πνευματική και σωματική ικανοποίηση. Και είναι δυνατή, η σεξουαλική επαφή, φυσιολογική και απαραίτητη, κάθε μέρα. Κι όμως! Μόνο... σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημερα της Γυναίκας. Όχι χθες, όχι αύριο.

Το γλυπτό του Κώστα Σεφερλή «Βόρειος Ήπειρος» (1951) βρίσκεται στον πεζόδρομο της Τοσίτσα (φώτο) και, με τη μορφή αλυσοδεμένης γυναίκας, παραπέμπει στην Βόρειο Ήπειρο. Από το έργο του καλλιτέχνη η κορυφαία σήμερα Ελληνίδα ποιήτρια Κική Δημουλά εμπνεύστηκε το «Σημείο αναγνωρίσεως», ποίημα στη συλλογή «Το λίγο του κόσμου» (1971).

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.
Στολίζεις κάποιο πάρκο.
Από μακριά εξαπατάς.
Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθήσει
να θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες,
πως παίρνεις φόρα να το ζήσεις.

Από κοντά ξεκαθαρίζει το όνειρο:
δεμένα είναι πισθάγκωνα τα χέρια σου
μ’ ένα σκοινί μαρμάρινο κι η στάση σου είναι η θέλησή σου
κάτι να σε βοηθήσει να ξεφύγεις
την αγωνία του αιχμαλώτου.

Έτσι σε παραγγείλανε στο γλύπτη: αιχμάλωτη.
Δεν μπορείς ούτε μια βροχή να ζυγίσεις στο χέρι σου,
ούτε μια ελαφριά μαργαρίτα.
Δεμένα είναι τα χέρια σου.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε λέω γυναίκα αμέσως.
Όχι γιατί γυναίκα σε παρέδωσε
στο μάρμαρο ο γλύπτης
κι υπόσχονται οι γοφοί σου
ευγονία αγαλμάτων, καλή σοδειά ακινησίας.

Για τα δεμένα χέρια σου,
που έχεις όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω,
σε λέω γυναίκα.
Σε λέω γυναίκα γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη.

Διαβάστε ακόμα:

ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΥΣΗ...