ΤΟ ΣΟΥΤΙΕΝ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ

ΓΡΑΦΕΙ ο Χρηστος Χωμενίδης

Τη μεγάλη Εβδομάδα η επικαιρότητα υποχωρεί στην αγιοσύνη των ημερών. Πως προετοιμάζονται οι Έλληνες για το Πάσχα; Παλιά ξημεροβραδιάζονταν στις εκκλησίες- ο γυναικβνίτης αποτελούσε το καφενείο των γυναικών και η περιφορά του Επιταφίου το ρομαντικότερο νυφοπάζαρο. Μέσα στις ευωδιές των νυχτολούλουδων, στα υποβλητικά τροπάρια - ''ω ηλυκύ μου έαρ... ''- θαύμαζεο νιος την κόρη, τη ζύγωνε, και με ένα κράμα θάρρους και ντροπής, της άναβε το κερί.

Εδώ και δεκαετίες παρακολουθούν στην τηλεόραση τον ''Ιησού από τη Ναζαρέτ''. Το υποτιθέμενο αριστούργημα του Τζεφιρέλι, παρά τη συμμετοχή ιερών τεράτων της υποκριτικής, θυμίζει λαϊκή εικονίτσα των Καθολικών... Βλέπει, λοιπόν, ο Ελληνισμός για τεσσαρακοστή φορά τον ''Ιησού από τη Ναζαρέτ'', ενώ παράλληλα βάφει τη Μεγάλη Πέμπτη αβγά όταν δεν τα ψωνίζει από τα ζαχαροπλαστεία και παραγγέλνει στον χασάπη του χωριού ένα αρνάκι όταν δεν διαθέτει- ένεκα τα Μνημόνια- τα βαλάντια για να ανστήσει σε κάποιο κοσμικό θέρετρο.

Στις ειδήσεις της Μεγάλης εβδομάδας θα παίξει οπωσδήποτε ένα ''αρχαιολογικό εύρημα'' βιβλικού ενδιαφέροντος. Τέτοιες ημέρες μονάχα κάθε χρόνο, κάποιοι σκαπανείς ανακαλύπτουν δήθεν ένα απόκρυφο ευαγγέλιο ή τον στηθόδεσμο της Μαγδαληνής. Τα κανάλια κάνουν ντόρο - το γεγονός βεβαίως ξεχνιέται λίγες ημέρες αργότερα, αφού ουδέποτε συνέβει.

Απ' τη Μεγάλη Τετάρτη αρχίζουμε να τσακωνόμαστε για το Άγιο Φως που θα έρθει αεροπορικώς με τιμές αρχηγού κράτους. Τα ίδια κοινότοπα επιχειρήματα ανταλλάσσονται εκατέρωθεν. Οι "φωτομάχοι" τείνουν να γίνουν γραφικότεροι κι από τους "φωτολάτρες" έτσι όπως προσβάλλονται προσωπικά κι αποκαλύπτουν- με ατράνταχτα επιχειρήματα- πώς οι λαμπάδες του Πατριάρχη Ιεροσολύμνων δεν ανάβουν από το Άγιο Πνεύμα, μα από τα σπίρτα που έχει κρύψει ένας εχέμυθος διάκος μες στην κρύπτη. Δεν αντιλαμβάνονται οι δόλιοι ότι το θαύμα δεν έγκειται στην αφή του φωτός αλλά στο γεγονός ότι γενεές γενεών, αναρίθμητοι άνθρωποι απί είκοσι τώρα αιώνες, πιστεύουν και συμμετέχουν. Πώς η ουσία του χριστιανισμού δεν είναι το εκκλησιαστικό κατεστημένο- ούτε καν τα λατρευτικά κείμενα του- μα η καταπληκτική του αντοχή στον χρόνο, τα αριστουργήματα- αιρετικά ή μη- που ενέπνευσε το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός παραμένει το καθοριστικότερο πρόσωπο στην Ιστορία.

"Δεν υπήρξε ο Ιησούς!" μας πληροφορούν, καλώντας μας να φάμε μια μπριζόλα τη Μεγάλη Παρασκεύη. "Ο Παύλος τον κατασκεύασε, κλέβοντας στοιχεία από παλαιότερες θρησκείες. Οι κατώτερες τάξεις του ρωμαϊκού κόσμου τον μυθοποίησαν και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος τον επέβαλε για λόγους καθαρά πολιτικούς. Η Παλαιστίνη άλλωστε εκείνον τον καιρό έβριθε από πλανόδιους ρήτορες και μάγους. Ένα κολάζ τέτοιων προσώπων ονομάστηκε Ναζωραίος κι αναστήθηκε ντεμέκ από τους εκρούς".

Και έτσι ακόμα να είναι, και λοιπόν; Αφού το θαύμα δεν προηγείται, έπεται της πίστης. Όποιος δεν έχει πίστη, και να δει ακόμα το θαύμα- το θαύμα του έρωτα ή της γέννησης ή της θυσίας- να συμβαίνει εμπρός στα μάτια του, θα το αρνηθεί. Θα παραμείνει βολεμένος στη μοναξιά. Και στην απελπισία του.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ από κείμενο του συγγραφέα που δημοσιεύτηκε Απρίλιο του 2017 στην εφημερίδα Τα Νέα