ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ, ΧΑΡΤΟΠΑΙΚΤΗΣ ΕΙΝΑΙ, ΑΡΑ ΕΝΟΧΟΣ...

«Κύριε πρόεδρε, ο κατηγορούμενος είναι αθώος, αδίκως τον κατηγορούν, άλλωστε να ληφθεί υπ' όψιν ότι πρόκειται για ενάρετο χριστιανό. Άνθρωπος της εκκλησίας είναι, κύριε πρόεδρε... ».

Το γνωστό κόλπο. Ζαλίζουν τον δικαστή με μπούρδες, με κουβέντες εκτός θέματος, διότι ποντάρουν στην πιθανότητα να είναι του σωματείου, δηλαδή μια θεούσα και ο έτσι στην έδρα. Ρε, την έκανε ή όχι τη στραβή ο κατηγορούμενος, αυτό είναι το ζητούμενο. Άσχετο αν εξομολογείται κάθε εβδομάδα τις αμαρτίες που δεν κάνει και δεν χάνει μέρα να μην ανάψει κεράκι.

Πάει στην εκκλησία; Είναι καλός άνθρωπος, αυτό παίζει στην Ευελπίδων. Ενώ συμβαίνει το αντίθετο. Ο αμαρτωλός, αυτός που φοβάται την οργή του Θεού, τρέχει ν αβρει συγχώρεση στην εκκλησία. Αν η εκκλησία ήταν πράγματι του Θεού κι όχι της κονόμας, θα περίμενε κανείς να διαμαρτύρονται οι ιεράρχες, επειδή κάποιοι χρησιμοποιούν στα δικαστήρια την όποια επαφή τους με την εκκλησία ως τεκμήριο αθωότητας.

Στη δεκαετία του '50, ακόμα και του '60, ισχυρό ατού να πείσουν τα δικαστήρια για την ενοχή του κατηγορουμένου, ήταν η μομφή ''Κομουνιστής είναι...''. ''Κύριε πρόεδρε, άθεος είναι, έκανε στο αντάρτικο, σκότωσε πατριώτες...''. Επειδή για τους εννέα στους δέκα δικαστές, στα πρώτα χρόνια μετά τον εμφύλιο, κομουνιστής σήμαινε άτομο ικανό για κάθε παρανομία και ανηθικότητα.

Και το άλλο. «Κύριε πρόεδρε, ο κατηγορούμενος είναι χαρτοπαίκτης». Ας μην ήξερε χαρτιά ο άνθρωπος, αρκεί να έπαιζε π.χ. ιππόδρομο ή μπαρμπούτι, τον χαρακτήριζαν «χαρτοπαίκτη» οι δικηγόροι, άρα είναι ρεμάλι του κερατά, δεν φροντίζει την οικογένεια του, είναι στοιχείο αντικοινωνικό. Άγνωστη στον πολύ κόσμο η λέξη ''τζογαδόρος''. Η λέξη ''χαρτοπαίκτης'', που την παραχρησιμοποιούσαν οι δικηγόροι στις δίκες, ήταν βρισιά και αφορούσε τον τζογαδόρο σε κάθε στοίχημα, ακόμα κι αυτόν που δεν είχε πιάσει τράπουλα στα χέρια του.

Στην εποχή μας ακόμα και σήμερα παίζει η υπερασπιστική κασέτα ότι είναι άδικο από τον Θεό να τιμωρηθεί αυτός ο... άγιος άνθρωπος, ο κατηγορούμενος. Με φανφαρόνικο στυλ, με αυστηρή σοβαρότητα, ο μάρτυς καταθέτει ότι ο έτσι από πιτσιρίκι πήγαινε στο κατηχητικό, ήταν παπαδοπαίδι, άρα άκακος άνθρωπος. Στην πραγματικότητα ο κατηγορούμενος αν όχι αρχιγκάγκστερ, σίγουρα είναι ταγματάρχης του υποκόσμου,

Δεν υπάρχει έγκλημα ανθρώπινο, ακόμα και το πιο αισχρό, το πιο φρικτό, που να μη διεπράχθη από ρασοφόρο. Κι όμως. Ακόμα και σήμερα στις αίθουσες των δικαστηρίων ακούς για ένα καθήκι ότι πρόκειται για άτομο υπεράνω υποψίας. Επειδή είναι της... εκκλησίας.
Μην το ξεχνάμε. Οι μαφιόζοι, όλες οι φαμίλιες, από παράδοση κρατάνε κονέ με την εκκλησία. Βέβαια. Στενότατες οι σχέσεις. Και το άλλοθι του παπαδαριού είναι ότι διατηρεί κολλητηλήκια με σεσημασμένους εγκληματίες προκειμένου να τους βάλει στο δρόμο του... Θεού.
Δεν υπάρχει στην Ιστορία του γκαγκστερισμού ούτε μία «οικογένεια» η οποία να μην παίρνει την ευλογία της εκκλησίας. Το πιστοποιητικό ότι είναι θεοσεβούμενοι. άρα καλοί άνθρωποι

Διαβάστε ακόμα:

ΤΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΣΤΟ ΣΕΞ ΤΟΥ... ΓΡΥΛΟΥ!