ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΜΑΣ... ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ

Επίσκεψη σε φίλο που μένει κάπου στο Καπανδρίτι. Συνεργείο του δασαρχείου ανέλαβε να καθαρίσει ένα κομμάτι δρόμου 200 μέτρα, από χορτάρια δεξιά κι αριστερά. Δέκα- δεκαπέντε άτομα η ομάδα και ο φίλος μου το είπε κι αν θες το πιστεύεις. Και γιατί να μην το πιστέψεις. Έκαναν δυο μήνες να τελειώσουν τη δουλειά. ''Ποτέ δεν τους είδα να δουλεύουν, όσες φορές βγήκα για ψώνια, όλη την ώρα ήταν αραχτοί... '' μου είπε. ''Αν το είχαν δώσει σε δυο, οι τρεις είναι πολλοί, Αλβανούς, θα τον είχαν κάνει κούκλα το δρόμο σε διόμισυ ημέρες, τέσσερις είναι πολλές''.

Εγώ τον Αλβανό που ήρθε στην Ελλάδα για να δουλέψει τον θεωρώ φίλο, μου λέει. Δεν θέλω τον κακοποιό. Δεν του δίνω ψωμί αυτουνού, ούτε τον θέλω στην πατρίδα μου.

Αυτή είναι η αλήθεια, η πραγματικότητα, και σ' όποιον αρέσει. Γιατί, σου λέει, να μην πιω μαζί με τον Αλβανό οικογενειάρχη μια τσικουδιά. Να τον βάλω και στο σπίτι μου. Να τον κάνω παρέα. Τίμιος άνθρωπος είναι. Αλβανός είναι, αλλά όχι εγκληματίας.

Το πρόβλημα με τους ξένους υπάρχει. Ανοικτό είναι. Ρίζωσαν πια, δύσκολα ξεμπερδεύεις. Οι καλοί Αλβανοί, οι εργατικοί έχουν αραιώσει. Λίγοι απέμειναν. Επόμενο. Στα δέκα χρόνια των μνημονίων οι δουλειές παραλιγόστεψαν. Οι Έλληνες έφευγαν από τον τόπο τους, θα έμεναν οι προκομένοι Αλβανοί;

Διαβάστε ακόμα:

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Η... ΓΡΙΑ ΙΝΔΙΑΝΑ