ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ, ΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΤΟ... ΟΡΓΙΟ!
Βγήκαν και φέτος στους δρόμους της Πλάκας με το τεράστιο κατακόκκινο πέος, όπως κάνουν τα τελευταία χρόνια, τέτοιες μέρες, για να γιορτάσουν τη μνήμη του θεού Διόνυσου. Οι ελληνιστές, οι οπαδοί της αρχαίας θρησκείας, με την πορεία που τη λένε ΄'Φαλληφορία''. Η πορεία φέροντας τον φαλλό.
Δεν υπάρχει όριο για τον Διόνυσο, στο φινάλε είναι γιος του Δία και ερωτικός σύντροφος της Αφροδίτης. Λατρευόταν ως ο θεός του κρασιού, δηλαδή της μπέκρας, και της γονιμότητας, δηλαδή της συνουσίας. Διονυσιασμός σημαίνει όργιο. Τι θα πει όργιο; Άλλο το έργο, άλλο το όργιο. Τέσσερα γράμματα η μια λέξη, τέσσερα και η άλλη. Διαφέρουν σ' ένα γράμμα μόνο, αλλά η διαφορα των δυο λέξεων είναι χαώδης. Ουδεμία σχέση.
Το έργο απαιτεί προγραμματισμό, σχεδιασμό, οργάνωση. Το όργιο τα δίνουμε όλα και όπως έρθουν και όπως κάτσουν. Η μόνη οργάνωση στο όργιο έχει να κάνει επειδή δεν είναι ατομική υπόθεση, παίζουν περισσότεροι, άρα χρειάζεται ''πειθαρχία'' στο ξέσπασμα, στην εκτόνωση, στην αποκάθαρση.
Απαραίτητο το όργιο, το ξεφάντωμα, από τους αρχαίους χρόνους, διότι ο άνθρωπος χρειαζόταν να ξεδώσει, όχι για να χάσει τη μπάλα, αλλά για να επιστρέψει στην κανονικότητα, στο μαγκανοπήγαδο της δυστυχισμένης του καθημερινότητας. Το παρατραβήξαμε, μάλλον.
Διαβάστε ακόμα: