ΕΝΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΖΗΜΙΑ

Η κυρία δεν βρήκε σαπούνι σε κατζάμ σουπερμάρκετ. Κι όταν λέμε κοτζάμ μόνο κάποιο μίνι ή γειτονιάς εννοούμε. Μάλιστα, κύριε. Σε σουπερμάρκετ τεράστιο και επώνυμο. Σαπούνι νάιν. Τώρα, τι είναι αυτό; Να γράψω στα γερμανικά το ''όχι''. Τυχαίο;

Είδες ο Σπύρος Παπαδόπουλος; Αυτός φταίει. ''Πλένουμε τα χέρια για είκοσι λεφτά... '' είπε απ' όλα τα κανάλια και τα ραδιόφωνα και το σαπούνι εξαφανίστηκε. Βλέπεις πρόσθεσε και το άλλο, ''Σχολαστικά... '' και αυτό το άλλο το είπε με νόημα και κοιτώντας σε στα ίσα στα μάτια.

Τι κάνουμε αν μείνουμε χωρίς σαπούνι; Πως θα αντιμετωπίσουμε αυτό το τέρας τον κορονοϊό; Να κάνουμε σαπούνι ανθρώπους. Ε, όχι μέχρι εκεί, ρε. Γιατί, όχι; Οι Εβραίοι και άλλοι κατώτερης φυλής για τον Χίτλερ δεν αποτελούσαν απειλή για την ανθρωπότητα. Αυτοί που δεν κρατιούνται μέσα στο σπίτι τους- και μ' ένα σωρό καραγκιοζίστικες δικαιολογίες βγαίνουν έξω- είναι δημόσιος κίνδυνος-θάνατος.

Δεν λέω ονόματα, ούτε αναφέρω πόλεις. Ένας, μόνο ένας, ο γιος εφοπλιστή προκάλεσε διασπορά του ιού στο νησί, άλλος, ένας κι αυτός σε περιοχή επαρχιακή. Ένας ήταν ο φορέας που σκόρπισε την αρρώστια στο εστιατόριο της Κηφισιάς που έστειλε κόσμο στις εντατικές. Με την ευκαιρία και επειδή δεν αναφέρθηκε δημόσια, πέθανε ένας επιχειρηματίας προσκεκλημένος κι αυτός στο περιβόητο δείπνο.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ