ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΦΡΕΝΑ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ...

Στο δρόμο είναι, αν μιλάμε για τον φιλαράκι μας τον κορονοϊό. Τα νέα μέτρα προστασίας. Τι άλλο θα απαγορεύεται. Δεν φτάνει που ο φιλαράκος μας φόρεσε μάσκα. Εκεί έκατσε το έργο. Να γίνει φιλαράκι, παρεάκι, να τον σκεπτόμαστε από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί. Να μη ξεμυτάμε αφύλακτοι στο στόμα και τη μύτη. 

Μόνο με τον πολύ κολλητό μας γίνεται αυτό. Να τον έχουμε βάλει τόσο πολύ στη ζωή μας. Έτσι και με το μικρόβιο της εποχής μας. Μήνες τώρα είναι πρώτη είδηση. Απαραίτητη. Δεν περνάει μέρα δίχως να κυριαρχεί στα νέα ο κορονοϊός.

Και με την αύξηση των κρουσμάτων, δηλαδή με την αδυναμία να ελεγχθεί πλέον η διάδοση του κακού, τι άλλο παρά νέα μέτρα. Κανονικά δεν θα έπρεπε να ληφθεί κανένα μέτρο με απόφαση της κυβέρνησης. Δεν κατάλαβα. Ο κόσμος είναι γαϊδούρια; Ακοινώνητοι. Μαλάκες. Βαρεμένοι. Μειωμένης αντίληψης. 

Δεν ξέρω τι είναι ο κόσμος, από ποιους αποτελείται. Ξέρω, όμως, ότι ο κανονικός άνθρωπος καταλαβαίνει τον κίνδυνο. Κυκλοφορεί με αμάξι που έχει φρένα και σταματάει πριν πέσει σε τοίχο. Και δεν συνεχίζει να περπατάει αν μπροστά του είναι γκρεμός- εκτός αν πρόκειται για υπνοβάτη.

Νέα μέτρα γιατί; Ο καθένας ξέρει πως θα προστατευθεί, τι σκατά χρησιμεύουν οι ενημερωτικές καμπάνιες που έγιναν και ο λόγος που ο κόσμος έχει διαδίκτυο και τηλεόραση. Αμάν, πια. Αν χρειάζονται ακόμα Τσιόδρα και Χαρδαλιά είμαστε για για κουβά.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΞΕΣΑΛΩΣΑΝ... ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ!