ΚΑΘΕ ΦΟΝΟΣ ΚΡΥΒΕΙ ΜΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Χθες σε χωριουδάκι της Αργολίδας. Δολοφονία και αυτοκτονία. Σηκώνεις τα χέρια. Η τραγωδία. Η αστυνομία θα κάνει τη δουλειά της, το ίδιο και η δικαιοσύνη. Εσύ που είσαι απ' έξω δεν ψάχνεις τι έγινε. Δεν καταδικάζεις το θύμα, αν είναι θύμα, και τον ένοχο, αν είναι ένοχος.

Είναι, δεν είναι θύμα ή ένοχος, δεν θα το αποφασίσεις εσύ. Εκτός κι αν είσαι συγγραφέας και η υπόθεση σε εμπνέει να φτιάξεις τη δική σου ιστορία και να τη στήσεις στο μυθιστόρημα σου.

Στα 78 ο σύζυγος έπνιξε την 75χρονη βαρειά ασθενή σύζυγο και ενημέρωσε σχετικά την αστυνομία. και πριν τον βρουν αυτός είχε αυτοκτονήσει. Κρεμάστηκε, ίσως με το ίδιο σχοινί που τέλειωσε την γυναίκα του. Είναι (;) έτσι ακριβώς τα πράγματα, όπως πρωτοπαρουσιάστηκαν. Δεν ξέρεις.

Ξέρεις μόνο το πιο μεγάλο μάθημα ζωής. Ότι δεν... ξέρεις, και πιθανόν να μη μάθεις ποτέ τι και πως έγινε το κακό. Ο φόνος. Η αυτοχερεία. Μια ακόμα τραγωδία. 

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΜΕ ΤΟ NOBODY