ΜΕΤΑ ΤΟ 1821 ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟ 1922

Ευτυχώς είχα πέσει έξω.

Ίσως βοήθησα κι εγώ να αποφευχθεί το κακό λαϊκό θέατρο. Στις 6.6.20 έγραψα ένα άρθρο με 12 σοβαρές προτάσεις: αποφυγή του εθνικισμού, επικέντρωση όχι τόσο στην επανάσταση καθαυτή αλλά περισσότερο στα 200 χρόνια που διαμόρφωσαν το ελληνικό έθνος και κράτος όπως το ξέρουμε σήμερα. Γιατί η επανάσταση καθαυτή είναι μία σκοτεινή σελίδα που (εκτός από τις πρώτες νίκες) διαπρέπει μόνο στο εμφύλιο μίσος. Προβολή των επιτευγμάτων του Ελληνικού κράτους επί δύο αιώνες – και των ηγετών που πρωτοστάτησαν σε αυτά.

Φιέστες είχαμε λίγες – ευτυχώς. Αλλά με την ευκαιρία εκδόθηκαν και κυκλοφόρησαν σοβαρές ιστορικές μελέτες, Ελλήνων και ξένων ιστορικών. Εμπλουτίστηκαν οι βιβλιοθήκες και οι γνώσεις μας. Οι πανηγυρισμοί ξεχνιούνται αλλά τα κείμενα μένουν. Και τα βιβλία των (ξένων κυρίως) ιστορικών μας έδωσαν μία νέα εικόνα της Ελληνικής Επανάστασης ιδωμένης μέσα από το πρίσμα της όλης ευρωπαϊκής και διεθνούς συγκυρίας. Πολύ πιο πλούσια και σε βάθος.

Χαίρομαι λοιπόν πολύ που με το πρώτο – σατιρικό – κείμενό μου αποδείχθηκα κακός προφήτης. Οι σημερινοί Έλληνες αποδείχθηκαν πιο ώριμοι, παραιτήθηκαν από τους χορούς και τα πανηγύρια. Βοήθησε βέβαια, άθελά της, και η πανδημία που ανάγκασε τον κόσμο να αποφύγει συγκεντρώσεις και εορταστικές εκδηλώσεις.

Ελπίζω λοιπόν τα θετικά στοιχεία του εορτασμού, να επιδράσουν περισσότερο βοηθώντας τον Ελληνικό λαό να εμβαθύνει στη μοίρα του. Γιατί αμέσως, τον επόμενο χρόνο, έχουμε μιαν άλλη, μόνο πικρή, επέτειο – τα εκατόχρονα της Μικρασιατικής καταστροφής – που κι αυτή θα πρέπει να επιδράσει διδακτικά στον Ελληνικό λαό (Φώτο, από την ταινία ''1922'').