ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ

Όσο υπάρχει ο άνθρωπος θα παίζει το ζευγάρωμα του άνδρα με την γυναίκα. Και πάντα θα υπάρχει πρόβλημα στη σχέση τους. Άλυτο πρόβλημα. Γιατί;

Επειδή οι κοινωνίες και βέβαια οι θρησκείες αρνούνται, δεν τους συμφέρει να πουν την αλήθεια. Την ωμή αλήθεια. Και όσοι φιλόσοφοι, επιστήμονες, κοινωνιολόγοι προσπαθούν να πλησιάσουν την αλήθεια, στο τι πραγματικά συμβαίνει όταν δύο άτομα ζευγαρώνουν, επιτόπου πέφτει η κατάρα.

Δεν λέγεται η αλήθεια. Απαγορεύεται η αλήθεια. Δεν είναι δυνατόν να κτιστεί κοινωνία όταν βγαίνει μπροστά η αλήθεια. Είναι εχθρός προαιώνιος η αλήθεια σ' όλα τα ταμπλώ που αφορούν ανθρώπινες σχέσεις, ανθρώπινες δραστηριότητες. Και, βέβαια, στην ερωτική, αλλά και στη συζυγική ζωή δύο ανθρώπων.
Γι' αυτό το έργο συνεχίζεται πάνω στο ψέμα, στην υποκρισία, στην απιστία, στη δυστυχία, στην ατιμία.

Και όλα αυτά γιατί; Επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να παίξει με ανοικτά χαρτιά όταν αποφασίσει να συνδεθεί μ' άλλον. Να ερωτευθεί. Να συζήσει.

Ας ρίξουμε σήμερα μια σύντομη ματιά στις πρώτες σελίδες του Ευαγγελίου του Αποδυτηριάκια, στο κεφάλαιο “Καψούρα”. Έχω κάψα για τον άλλον, για την άλλην. Γουστάρω, ρε.

Λοιπόν. Το πρώτο που πρέπει να γνωρίζει κανείς, όταν επιθυμεί σχέση, είναι ότι ο άλλος, η άλλη έχει ένα χαρακτήρα. Η συμπεριφορά, η θωριά, η ομορφιά είναι το περιτύλιγμα. Τη σχέση των δυο, τελικά, θα την ορίσει ο χαρακτήρας τους. Τι είναι χαραγμένο στον καθέναν. Χαραγμένο στη ψυχή του, στη σκέψη του, στην καρδιά του. Ας δούμε το πράμα από την πλευρά του άνδρα, και με το μπαρδόν, κυρίες μου.

Να το πω αλλοιώς. Μάταιο είναι να προσπαθεί να ταιριάξει με την άλλην. Ούτε καν να ασχοληθεί, να την ψάξει σχετικώς. Ποιος ο λόγος να κάνει σχέση, γιατί να αποφασίσει να επενδύσει σε μια σχέση, όταν θα υποχρεωθεί να αλλοτριώσει τον εαυτό σου. Να τον... προσαρμόσει στην άλλην, Τι νόημα, ρε, έχει μια σχέση αν κάποιος δεν είναι αυτός που είναι;

Το αυτό ακριβώς ισχύει και για την γυναίκα. Γιατί να μακιγιάρει το Εγώ της, να το αποκρύψει, να το ''σουλουπώσει'' σε μια σχέση, όταν αυτή η σχέση μπορεί να λειτουργήσει, να μεγαλουργήσει χωρίς να μπει στο παιχνίδι ο χαρακτήρας του καθενός. Ποια αγάπη, κατανόηση, ισότητα, αλληλεγγύη. Όλα αυτά τα άγια και ευλογημένα πάνε στου διόλου τα χωράφια όταν μπει στη μέση ο χαρακτήρα του άλλου, της άλλης και δεν γίνεται χωνευτός από το έτερον ήμισυ. 

Το είπαν Άτομο. Από την αρχαιότητα κάτι ήξεραν και γι' αυτό τον άνθρωπο τον είπαν Άτομο.Κάτι, δηλαδή, το οποίο δεν τέμνεται. Δεν χωράει μέσα άλλος, άλλη. Έλα όπως είσαι. Μου φθάνει το απ' έξω, μη βγάλουμε τα εσώψυχα μας, τα όποια ψυχολογικά και παραψυχολογικά μας, διότι θα σκοτωθούμε. Θα μπούμε σε μια αέναη διαδικασία φθοράς κι όση “κατανόηση” έχουμε, τελικά θα σκοράρουμε μια τρύπα στο νερό.

Διαβαστε ακομα:

ΕΝΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ, ΡΕ, ΠΑΙΔΙΑ... , ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ!