Αποφασίζει ο για κλωτσές και για ένα φεγγάρι εξουσίας ότι το τάδε βιβλίο διαχρονικής αξίας δεν πρέπει να κυκλοφορήσει. Το λογοτεχνικό προϊόν που η Ιστορία θα το αναγνωρίσει ως κλασικό. Για μια στιγμή. Ποιος είναι αυτός που απαγορεύει την έκδοση του βιβλίου ή την προβολή της ταινίας, στο όνομα της προστασίας του κόσμου. Έχει κάθε δικαίωμα - αυτός ως εξουσία, ως θρησκεία, και οποιοδήποτε άλλος χάλιας - να χαρακτηρίσει το έργο τέχνης χυδαίο, βλάσφημο, καταστροφικό για το πόπολο. Όχι, όμως, ο πατριάρχης, ο αρχιδικαστής, ο δικτάτορας να με εμποδίζει να διαβάσω σπίτι μου το βιβλίο. Να δω την ταινία στον κινηματογράφο. Ο καθένας, ακόμα και το σκέτο νούμερο, όπως και το τεράστιο ταλέντο, έχει την ελευθερία να γράφει βιβλίο, να το εκδίδει, να το διαβάζει κι ας το θεωρεί ανήθικο ο έτσι κι ο αλλοιώς.
Είναι αρχιαπατεώνας και ρεζίλης και αναξιόπιστος εκείνος ο οποίος μετά από κάποια χρόνια παίρνει πίσω την απόφασή του να βγάλει κόκκινη κάρτα σε βιβλίο ή ταινία. Έτσι συμβαίνει. Αν πράγματι έχει ήθος, αν πράγματι έχει αρχές, αν έχει συνέπεια, τότε δεν λαμογιάρει την εξουσία του με τον κοσμάκη. Σήμερα λέει ''Ναι'', ενώ χθες έλεγε ''Όχι''. Χθες παρίστανε την ασπίδα του κόσμου στην ανηθικότητα, σήμερα τάσσεται υπέρ της πορνογραφίας. Σήμερα είναι ''Ακατάλληλον'' και για ενήλικες, αύριο είναι ''Κατάλληλον'' και για τους ανήλικους.
“Δεν υπάρχει ηθικό ή ανήθικο βιβλίο. Υπάρχει μόνο καλογραμμένο ή κακογραμμένο βιβλίο”. Η κουβέντα ανήκει στον τεράστιο Όσκαρ Ουάιλντ. Ο Άγγλος David Herbert Lawrence, στο βιβλίο του Ο Εραστής της Λαίδης Τσάτερλυ, όπου πρωταγωνιστής δεν είναι ο εραστής, αλλά η λαίδη, απλά περιγράφει σεξουαλικές επαφές της κυρίας με τον υπάλληλο του κτήματος. Τα αχ και τα βαχ, οι αναστεναγμοί, τα ρίγη, οι ανατριχίλες, τα φιλιά, τα χάδια, οι σπασμοί είχαν κριθεί χυδαιότητα, άσκοπη επανάληψη και γι' αυτό, ο συγγραφέας είχε καταδικασθεί.
Έπρεπε να γίνει δίκη, να φθάσουμε και μέχρι τη δεκαετία του ’60, για να επιτραπεί η κυκλοφορία στην Αγγλία και τις ΗΠΑ του πρώην απαγορευμένου «Εραστή της Λαίδης Τσάτερλυ» του Νταίηβιντ Χέρμπερτ Ρίτσαρντ Λώρενς, που γεννήθηκε Σεπτέμβριο του 1885 και πέθανε το 1930. σα σήμερα στις 2 Μαρτίου. Στα 23 του πήρε πτυχίο δασκάλου και στα 26 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα Ένας ήρεμος άνθρωπος, φιλάσθενος, χαμηλών τόνων, λίγο πριν πεθάνει έγραψε το τελευταίο του βιβλίο, τον Εραστή της Λαίδης Τσάτερλυ, που επετράπη να κυκλοφορήσει 30 χρόνια μετά το θάνατό του.
Είχα αγοράσει μεταχειρισμένο από παλαιοπωλείο το Lady Chatterley’s Lover, το διάβαζα πιτσιρικάς και την έβρισκα. Ήθελα να ήμουν εγώ ο κηπουρός, ο εραστής της λάιδης Κωνστάνς. Ποιος δεν θα 'θελε.
Διαβαστε ακομα:
