ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΠΕΚΡΗ ΜΕΖΕ

Όλα σήμερα ρολόι. Τα νοσοκομεία με τους εφημερεύοντες γιατρούς, σε κατάσταση κόκκινού συναγερμού. Το πρόθυμο νοσηλευτικό προσωπικό ξεκούραστο, να άγχεται πως να εξυπηρετήσει. Οι μηχανικοί και οι εργολάβοι, έτοιμοι να βάλουν τη σωστή ποσότητα δομικών υλικών και να μη κλέψουν τον ιδιοκτήτη. Οι τραπεζικοί, με μια ρετσίνα στο χέρι, να υμνούν την παλιά νοικοκυροσύνη, έτοιμοι να διώξουν τα χάπατα, που θέλουν το δάνειο, ενώ δεν μπορούν να το αποπληρώσουν. Οι δικαστικοί, στα νόμιμα παραθαλάσσια σπίτια τους, να μιλάνε για την τυφλή και ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Που θα ξαναρχίσει να αποδίδεται αρκεί το τυφλή να το κάνουμε τύφλα. Οι εφοριακοί, αδιάφθοροι τιμωροί, να διακηρύσσουν πάνω απ' το μπεκρή μεζέ, ότι οι έλεγχοι πια θα γίνονται για να εισπράξει το κράτος μας και όχι για την τσέπη τους.

Χαμός. Όπως γίνεται και κάθε χρόνο εξ' άλλου την ίδια ημέρα. Οι εφημερίδες δεν θα έχουν ροζ αγγελίες διότι η χώρα θα κατακλυστεί από τίμια οικογενειακή μυρωδιά. Μήπως και απελαθούν και μερικές επαγγελματίες πουτάνες, που με το ζόρι παρεισφρύουν και απειλούν τη γαλήνη των τίμιων νοικοκύρηδων.

Αστυνόμοι, τρομοκράτες, φοιτητές, αντιεξουσιαστές, αναρχικοί και ό,τι άλλο πιο βαλτό και απαίσιο στην ελληνική ψευτιά, σήμερα αγκαλιάζεται. Πουτάνες με οικογενειάρχες, γραμματείς και φαρισαίοι, πιστοί και άπιστοι, παρθένες και διάβολοι, ολυμπιακοί και παναθηναικοί, όλα τα δίπολα ενωμένα. 

Είναι τόσο μεγάλο το πρωταπριλιάτικο κύμα καλοσύνης, τιμιότητας, αγάπης και αλήθειας, που δεν μπορεί να περιοριστεί εντός συνόρων. Αυτή λοιπόν η νότια αύρα του Σκαραμαγκά και της Ελευσίνας μαζί με το άρωμα των πετρελαϊκών απόβλητων και των βυρσοδεψιών και του μαύρου λιθαριού, θα πακεταριστεί και θα εξαχθεί παρέα με εθνική συναδελφοσύνη, πατριωτισμό και αγάπη στον απολίτιστο γείτονα. Τα νοιώθει αυτά ο γείτονας και γελάει και χαίρεται. Και γλεντάει που έχει τέτοιο Έλληνα γείτονα. Εύπεπτο, αναλώσιμο και σπουδαία τροφή για το αφοδευτικό του σύστημα. Σήμερα, λοιπόν, καμιά παραβίαση του εθνικού εναέριου ή θαλάσσιου χώρου δεν θα γίνει. Ξέρει ο γείτονας, ότι ο Έλληνας δεν θα το πιστέψει, λόγω του πατροπαράδοτου πρωταπριλιάτικου έθιμου και της εξυπνάδας και της καχυποψίας του. Μαλάκας είναι o γείτονας; Έχει ακόμα 364 ημέρες. Σήμερα θα κάνει την παραβίαση;

Mέσα σ΄ αυτό το πανελληνικό κίνημα χαράς εγώ είμαι ρεαλιστής και σοβαρότατα προσηλωμένος στην κάθε κουβέντα που ακούω, πάντα τέτοια ημέρα. Διότι πιστεύω ότι δεν μπορεί κανείς να με δουλέψει με τα δήθεν πρωταπριλιάτικα έθιμα. Διότι πιστεύω ότι την Κυριακή είναι η γνήσια ελληνική αλήθεια. Η ψεύτικη. Η αλήθεια του ψέματος. Στην Ελλάδα, πιο πολύ πιστεύω το ψέμμα και τη διάψευση, παρά την αλήθεια.

Η πρωταπριλιά θα έπρεπε να τιμάται σαν η μοναδική ημέρα της αλήθειας. Και να μνημονεύεται δεόντως. Και να εορτάζεται σαν η αυθεντική ημέρα της επανάστασης και όχι πάντα μια βδομάδα μετά την 25 Μαρτίου. Που εξάλλου και τότε δεν έγινε και τίποτα, σύμφωνα με το βιβλίο της ΣΤ' δημοτικού. Ενώ την πρωταπριλιά γίνονται τα πάντα. Όλα είναι δυνατά και ισχυρά. Γιατί είναι οι μεγάλες αλήθειες, που όμως όλες θα λεχθούν σαν ψέματα. Και θα προκαλέσουν το γέλιο της έκφρασης αλλά κυρίως το κλάμα της ψυχής. Γιατί όλοι οι Έλληνες ξέρουν. Όμως και ταυτόχρονα δεν θέλουν να ξέρουν. Και προτιμάνε να αλληλοδουλεύονται και να ξέρουν μόνο την 1η Απριλίου. Μεγάλη γιορτή. Καλή πρωταπριλιά!

Διαβαστε ακομα:

ΑΠΟ ΓΚΡΑΦΙΤΑΣ ΕΓΙΝΕ ΜΕΓΑΛΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ