Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ

Ζημιά στην κοινωνία ο κακοποιός. Με εγκληματική συμπεριφορά του είναι επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη. Για την ασφάλεια των πολιτών, των οποίων απειλείται η περιουσία τους, κάποιες φορές και η ζωή τους. Ο παράνομος, λοιπόν, είτε ενεργεί μόνος του, είτε συμμορίτικα μ' άλλους, γέννησε την ανάγκη της Αστυνομίας στην κοινωνία. Και άσε τον πονηρό και πολιτικοποιημένο ηλίθιο να τα βάζει με τους μπάτσους και να μη δέχεται ότι τα κάθε είδους ρεμάλια που ξερνάει η γη, όσα σκέπτονται και δρουν αντικοινωνικά, είναι η αιτία της παρουσίας της Αστυνομίας. Σε κάθε χώρα, σε κάθε εποχή.

Αστυνομία υπήρχε βέβαια στην αρχαία Ελλάδα. Και στην αρχαία Ρώμη. Όπως, όμως, τη γνωρίζουμε σήμερα ως θεσμό και ως επάγγελμα η Αστυνομία στην πραγματικότητα άρχισε να παίρνει την πρώτη της μορφή από τον 19ο αιώνα. Μέχρι τότε στο σύγχρονο κόσμο τη δουλειά της πόλεως, του κράτους, την έκαναν φαντάροι, όπως και υπάλληλοι του υπουργείου Δικαιοσύνης, λειτουργοί του δικαστικού σώματος.

Χωρίς πολιστμάνους, για παράδειγμα, ήταν η Αγγλία και γι αυτό οι δικαστές προσλάμβαναν πρώην εγκληματίες που μετανόησαν, που πέρασαν στην πλευρά του Νόμου, για να συλλαμβάνουν αυτοί τα καθάρματα του πεζοδρομίου.

Γράφω τούτες τις αράδες με αφορμή ότι το 1821, σα σήμερα στις 24 Ιουνίου, με απόφαση των προκρίτων της Ύδρας, φτιάχτηκε το πρώτο στην ελληνική Ιστορία σώμα της Αστυνομίας. «Άστυ» και «Νόμος», οι δύο ελληνικές λέξεις που φτιάχνουν τη σύνθετη λέξη Αστυνομία.

Η Ρώμη, η ιστορική συνέχεια της αρχαίας Ελλάδας, την είπε Politia, από την ελληνική λέξη Πολιτεία. Και από τη λατινική λέξη οι Ιταλοί είπαν polizia την Αστυνομία, οι Γερμανοί polizei, και οι Άγγλοι police.

Στην Αθηναϊκή Δημοκρατία της κλασικής αρχαιότητος μπάτσους έκαναν τους άνδρες από κατώτερες φυλές, ακόμα και σκλάβους, όμως όχι και δούλους, από τους πολέμους με τους Πέρσες. Κάτι ντερέκια κυκλοφορούσαν στους δρόμους δυο-δυο οπλισμένοι με κλοπ στα χέρια. Υπήρχε σκοπιμότητα να αναθέτουν αστυνομικά καθήκοντα όχι σε Αθηναίους πολίτες αλλά σε ξένους, από άλλες ελληνικές πόλεις, και Ασιάτες.

Ο Αθηναίος αισθανόταν μια υπεροχή έναντι όλων των άλλων, Ελλήνων και ξένων. Κάποιοι γελοίοι θα χαρακτήριζαν σήμερα «ρατσιστή» τον αρχαίο Αθηναίο. Τέλος πάντων, για να μην υποχρεωθούν να συλληφθούν από τους φυλετικά κατώτερούς μπάτσους οι Αθηναίοι πρόσεχαν τη συμπεριφορά τους, π.χ. δεν περνούσαν με το Ι.Χ. το κόκκινο φανάρι, δεν επέστρεφαν μεθυσμένοι από το συμπόσιο. Με μια άλλη κουβέντα, με αλλοδαπούς μπάτσους είχαν εξασφαλίσει μείωση της παραβατικότητας λόγω του αστικού αθηναϊκού εγωϊσμού τους.

Ο άγιος Αρτέμιος έχει επιλεγεί προστάτης της ελληνικής αστυνομίας και γιορτάζει στις 20 Οκτωβρίου. Ένα πρόσθετο καθήκον, διότι έχει και την ευθύνη του πολιούχου της Μυκόνου. Πολύ δουλειά στο νησί, όμως δεν είπε ''Όχι'' ο άγιος Αρτέμης να δίνει την ευλογία του στους μπάτσους. Αλλουνού άγιου είναι η υπευθυνότητα, η προστασία στα παλιόπαιδα τους αναρχικούς και χούλιγκαν των γηπέδων.

ΒΛΕΠΕΙ ΠΙΑ ΤΗ ΖΩΗ Μ' ΑΛΛΟ ΜΑΤΙ...