ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΠΕΤΑΓΕΣΑΙ ΜΙΑ ΤΑΥΛΑΝΔΗ...

Σας το παραθέτω αυτολεξεί:

«2. Όποιος οργανώνει, χρηματοδοτεί, κατευθύνει, εποπτεύει, διαφημίζει ή μεσολαβεί με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο σε διενέργεια ταξιδιών με σκοπό από τους μετέχοντες σε αυτά την τέλεση γενετήσιων πράξεων σε βάρος ανηλίκου, τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα έτη. Όποιος με τον παραπάνω σκοπό μετέχει σε ταξίδια του προηγούμενου εδαφίου τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, ανεξάρτητα από την ευθύνη του για την τέλεση άλλων αξιόποινων πράξεων».

Μπήκε, που λέτε, στο ποινικό μας σύστημα με τον Ν. 4619/2019 και με ημερομηνία ισχύος την 1η Ιουλίου 2019. Και σκοπός του ήταν να ποινικοποιήσει αυτό το αίσχος του comme il faut ονομαζόμενου «σεξουαλικού τουρισμού» σε ταλαίπωρες χώρες του τρίτου κόσμου, ιδιαίτερα σε μπανανίες της παλαιάς Ινδοκίνας, αλλά και της Λατινικής Αμερικής, προς άγρα ερωτικών συντρόφων, λέει. Που κατά κανόνα συμβαίνει να είναι ανήλικα αγόρια και κορίτσια, τα οποία εκδίδονται κατά δεκάδες χιλιάδες από συμμορίες των εκεί χωρών.

Δηλαδή, αντί να ψάχνεις για ανήλικα στον Κολωνό και να έχεις μπλεξίματα με αστυνομίες, ανακριτές και τα τοιαύτα, μπαίνεις στο αεροπλάνο και πετάγεσαι μια Ταϊλάνδη. Και μετά γυρίζεις κύριος στην Ελλάδα και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Πρόκειται για φρούτο εισαγόμενο και έκπαλαι γνωστό στους αγγλοσάξονες, που εδώ και αιώνες λυμαίνονταν με κάθε τρόπο, ως αποικιοκράτες, τις φουκαριάρικες εκείνες κοινωνίες.  

Ήρθε και η εξαχρείωση από τα ιθαγενή κομμουνιστικά ή ασιατικού τύπου ερυθρά καθεστώτα του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα και τους αποτέλειωσε. Το «πείραμα» της διάλυσης των οικογενειών στην Καμπότζη από τους Κόκκινους Χμερ, δημιούργησε κοινωνικές τερατογενέσεις που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε. Οι κοινωνιολόγοι λένε ότι δεν ανιχνεύεται πια ούτε το περίφημο «μητρικό φίλτρο» στα μέρη εκείνα.

Όχι ότι στην Βραζιλία ή την Κούβα είναι καλύτερα τα πράγματα. Άλλοι φουκαράδες εκεί. Αυτός ο ταλαίπωρος valiente pueblo de Cuba πια, πουλάει τα νιάτα του αντί πινακίου φακής στα μπαρ της Αβάνας. Ακόμα και για μισό μπουκάλι ρούμι και τρία σαπούνια ξενοδοχείου.  

Είναι φρικτό. Σέβομαι το βήμα που μου παραχωρεί ο αποδυτηριάκιας και δεν μπαίνω σε χαρακτηρισμούς. Όμως η φρίκη είναι εδώ. Όχι μόνο εκεί. Και όχι ιδίως εκεί. Αλλά κυρίως εδώ. Σ’ αυτούς που κάνουν ταξιδάκια στα μέρη εκείνα για τον σκοπό αυτό. Εσείς ξέρετε κανέναν; Ή μήπως νομίζετε ότι είναι μόνο ο Κολωνός;

Από νομοτεχνικής άποψης είναι ένα κακογραμμένο άρθρο. Διότι είναι δυσεφάρμοστο, ιδίως δε, όσον αφορά στους μοναχικούς ή σε μικρές παρέες «ελεύθερους σκοπευτές», δυσαπόδεικτο και δείχνει περισσότερο να ποινικοποιεί την πρόθεση παρά την πράξη.