ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ, ΟΧΙ ΜΙΖΕΡΙΑ, ΑΞΙΖΕΙ ΤΟ ΠΕΟΣ

.Με τα αυτιά ακούς. Με τα μάτια βλέπεις. Με το στόμα τρως. Ποιο είναι το σπουδαιότερο, το πιο χρήσιμο όργανο στον άνθρωπο; Αν ρωτάς εμένα, τα χέρια του είναι! Η δυνατότητα να «δουλεύει» τα δάκτυλά του, η δυνατότητα του να τα χρησιμοποιεί. Και τα ζώα έχουν δάκτυλα, όμως όχι και τη δυνατότητα να τους δίνουν εντολές.

Το πέος! Παίζει βαθύτατη απαξίωση. Δεν είναι μεγάλο, είναι στραβό, γέρνει, το ήθελα πιο παχύ, πιο μακρύ. Είσαι μαλάκας, κύριε! Είναι το ρόπαλό σου, ρε. Ο βασιλιάς σου. Να είσαι περήφανος για το πέος σου. Να αισθάνεσαι πεοφόρος, όπως λέμε σημαιοφόρος.

Η υπεροχή του αρσενικού σε σύγκριση με την γυναίκα είναι αυτή. Η ατσάλινη στύση σου. Με ξελιγωμένο ή όχι και απειλητικό στην όψη το κλαρίνο, το πυρωμένο, ορθοστάτη μέγα κρίνο, γίνεται ο διακορευτής. Ο πορθητής. Όπως τον θέλει εκείνη. Και δεν χρειάζεται να 'ναι ταχυβόλος.

Μπες στα μάτια της. Γίνε η σκέψη της. Και τότε θα καταλάβεις ότι πως όταν βλεφαριάζει το πέος δεν το βλέπει όπως τη μύτη, τα αυτιά, τα μάτια, το πηγούνι, τα μπράτσα, όλα αυτά που πιθανόν της αρέσουν, πιθανό της είναι αδιάφορα. Όταν, όμως, κύριε μαλάκα, βλέπει τον πήδακα, πριν αρχίσει να την καταβρέχει, αδιαφορεί για το σχήμα του. Το μόνο που αισθάνεται είναι να πλησιάσει τα χείλη της στο «στέμμα» της τσουτσούς. Στο βασιλικό κεφάλι της μαλαπέρδας και να την αρμέξει. Να την βυζάξει. Και με τα χέρια της να την τρομπάρει.

Διαβαστε ακομα:

ΚΟΡΙΤΣΙΑ, ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΓΑΜΟ