Η ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΖΕΚΤ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Και ο δημοσιογράφος παίζει μπάλα στην κοινωνία. Όπως ο αστυνομικός, ο γιατρός, ο δικαστικός, ο εκπαιδευτικός, ο εκπαιδευτικός, ο πολιτικός. Ο καθένας έχει το ρόλο του. Και την ευθύνη του. Ο δε δημοσιογράφος δεν είναι ο κομπάρσος του έργου, ούτε είναι ίδιος μ' εκείνον του θεατή. Απεναντίας, το μέσο και ο λειτουργός του, εκδότης ή δημοσιογράφος, δικαιώνουν επί της ουσίας την παρουσία τους μόνο αν είναι παρεμβατικοί.

Προκύπτει ένα συνηθισμένο γεγονός, μια ήττα ομάδας ή κάποια αρπαχτή πολιτικού και τα μέσα δείχνουν την...  κατάπληξη τους. Βρε, ομαδάρα είναι αλλά στο ποδόσφαιρο χάνουν και οι ακριβοπληρωμένοι παίκτες, χάνουν και ομάδες με τους πολλούς οπαδούς. Και μόνο περίεργο δεν είναι να δωροδοκηθεί πολιτικός. 

Όταν, λοιπόν, δείχνει κάποιος την... έκπληξη του για ένα.. αναμενόμενο γεγονός, απλά πουλάει φούμαρα. Το χειρότερο κάνει επίδειξη της ασχετοσύνης του. Δεν ζει στον κόσμο της πραγματικότητας.

Το άλλο το κουφό. Πουλάνε ηθική. Απαράδεκτο, ανήκουστο.σκάνδαλο κλπ.κλπ. Τα μέσα είναι για να ενημερώνουν, όχι να κάνουν κατηχητικό. Ούτε να καλοπιάνουν τον οπαδό, με τρόπο γελοίο να του περνάνε το παραμύθι Σε καταλαβαίνουμε, συμπάσχουμε, ήταν απίθανο να χάσει η ομαδάρα σου, να έχει λαδιάρηδες το κόμμα σου, ανώμαλους η θρησκεία σου κλπ κλπ.  

Άσε τα κόμματα να πουλάνε μια ζωή την ελπίδα, το όνειρο, το όραμα, όλα αυτά τα περίεργα. Το ΜΜΕ άλλη δουλειά κάνει.