ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Του Ιωάννου του Βαπτιστού σήμερα. Ξεχνάμε τον Γιάννη τον κανατά, τον ψαρά, τον καρεκλά, τον σφουγγαρά. Χθες η ειδωλολατρική γιορτή των Θεοφανείων, όπου αγιάζουν τα... νερά, σήμερα η ημέρα του φοβερού και τρομερού αυτού τύπου, του Ιωάννου Προδρόμου.
Όλες οι θρησκείες στήνονται στις προηγούμενες δοξασίες. Το κόλπο του Εβραίου Ιωάννη να εξαγνίζει στο νερό παίζει σ’ όλες τις αρχαίες θρησκείες, με διάφορες παραλλαγές. Ο συγκεκριμένος Εβραίος Τζώνης είναι τεράστιο πρόσωπο. Διαχρονικό. Από κοντά και ο Ιωάννης του χριστιανισμού, ο προφήτης ο ταυτισμένος με το ύδωρ και το ποταμίσιο νερό. Και με τον Χριστό το έργο είναι παλιό. Παμπάλαιο. Ιδιαίτερα στους λαούς της Μεσογείου πάντα υπήρχε ένας σωτήρας που γεννήθηκε από παρθένα.
Μιλάμε σήμερα για τον Βαπτιστή. Για τη βάπτιση. Η γέννηση, θα πει ο άσχετος, είναι που μετράει, το ότι ήρθα στη ζωή, όχι ότι θα μου δώσουν ένα όνομα, Περίανδρος, Χαράλαμπος, Σουλτάνα, και Ευτέρπη. Δεν είναι έτσι. Η βάπτιση δεν είναι μία σκέτη ονοματοδοσία. Το δόσιμο του ονόματος. Η βάπτιση συμβολίζει κάτι περισσότερο από το να πάρει ο κανακάρης και η μπέμπα ένα όνομα.
Πήγε ο Χριστός στον Ιορδάνη ποταμό, εκεί που βάπτιζε κόσμο ο Τζων, και καθάριζε τις αμαρτίες με το νερό, και του λέει: «Είσαι εσύ που βαφτίζεις με τη φανέρωση του Αγίου Πνεύματος;». Όχι, του λέει, ο Ιωάννης, δεν θα σε βαπτίσω εγώ, πήρα πρέφα ποιος είσαι, εσύ θα βαπτίσεις εμένα. Ο βαφτιστής με τη μια αντελήφθη ότι ο υπέρτατος μάρτυς, ο αληθινός Αμνός του Θεού, ο μεσσίας είναι ο γιος της Μαρίας.
Παραμυθάκια. Αυτά είναι θρησκείες. Τέλος πάντων, από τότε άρχισε το Μυστήριο της Βαπτίσεως. Και, βέβαια, το πρόσωπο που «συνδέθηκε» ιστορικά και μυθολογικά με τον Ιωάννη ήταν η Σαλώμη. Το τσογλανοκόριτσο που ζήτησε τον αποκεφαλισμό του Ιωάννου από τον θείο της, τον μαϊμού βασιλιά Ηρώδη τον Αντύπα. Μαϊμού, διότι ήταν βασιλιάς υποτελής στους Ρωμαίους κατακτητές της Ιουδαίας.
Αναφέρεται στα ευαγγέλια ότι ο Ιησούς Χριστός είχε μία αδελφή Σαλώμη- άλλη είναι αυτή η κυρία. Υπαρκτό πρόσωπο η Σαλώμη, το τσουλάκι. Το εν λόγω σκηνικό, της Σαλώμης και του Ηρώδη, από κάποιους θεολόγους αμφισβητείται. Έχει καμία σημασία;
Διαβαστε ακομα: