ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ

Συμπαθητικός άνθρωπος ο τέως βασιλιάς. Καμία σχέση αυτό! Στην Ιστορία της νεώτερης Ελλάδος δεν παίζει αν ήταν ή όχι συμπαθής, αντιπαθής. Επί της ουσίας ήταν ένα ανθρωπάκι. Λίγος. Πολύ λίγος. Διέψευσε το παραμυθάκι ότι οι προορισμένοι να γίνουν βασιλιάδες εκπαιδεύονται σχετικώς. Να ξέρουν να σταθούν, να μιλήσουν, να παίρνουν το κατάλληλο ύφος του μονάρχη, του γαλαζοαίματου, ρε, γαμώτο.

Παρακολούθησα τη συνέντευξη που έδωσε ο Κωνσταντίνος Β', που είχε δώσει στον Παπαχελά και την Κοσιώνη και το κανάλι της ξαναπρόβαλε. Ένας Κωνσταντίνος θλιβερός. Αξιολύπητος. Απολογητικός. Χωρίς να λέει τίποτα, επί της ουσίας. 

Ομιλιτικός, όμως όποτε άνοιγε το στόμα του έθαβε τον εαυτό του. Οι δυο δημοσιογράφοι τον αντιμετώπισαν άψογα. Διακριτικά, δηλαδή, κι αυτό ήταν σκέτη κηδεία για τον τέως. Καμιά ''αντιπαλότητα'', καμία κόντρα μαζί του. Τον άφηναν να λέει τις καυταμάρες του, και ποτέ δεν του είπαν ''Τι είναι αυτές οι μπαρούφες μας λές.... ''. Κι αυτό ήταν ολότελα καταδικαστικό για τον τέως.

Δεν μπορεί κανείς να τα πει; Δεν τα λέει. Δεν βγαίνει στο μπαλκόνι διότι θα εκτεθεί. Θα βγει χαμένος. Ούτε σ' αυτό ήταν καλός ο τέως. 

ΣΙΓΟΥΡΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΜΕΓΑΛΟ