ΗΤΑΝ ΛΕΒΕΝΤΗΣ, ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΙΑΡΗΣ...

Για το θάνατο του Σπύρου Φωκά. Ενός ανθρώπου αγαπημένου. Δεν χρειάζεται να τον γνωρίζει κανείς, να του έχει  μιλήσει. ''Κάτι'' έχουν ορισμένοι άνθρωποι και τους συμπαθείς. Φτιάχνεις για πάρτη τους την καλύτερη ιδέα. Κι αυτό δεν συμβαίνει διότι είναι ωραίοι, εμφανίσιμοι, έχουν ταλέντο. ''Κάτι'' έχουν και του; αγαπάς. Σ' αυτήν την κατηγορία ανήκει ο Σπύρος Φωκάς, που πέθανε στα 86. Αγαπησιάρης, άσχετο αν ήταν ηθοποιός, ποδοσφαιριστής, πολιτικός, συγγραφέας.

Είχε πέσει σε καλή γυναίκα. Αυτό είναι ευλογία. Ο σύντροφος σου να σε θαυμάζει. Πρώτα αυτό. Μετά είναι να σε καταλαβαίνει. Μετά να είναι ερωτευμένος μαζί σου. Πρώτα να σε σ' έχει αποδεχθεί αυτό που είσαι/

Πέθανε ο Φωκάς. Δεν τον ήξερα, αλλά σκέφτηκα πως αυτό ήταν το καλύτερο. Γιατί να μην πεθάνει μια ώρα νωρίτερα; Είδα μια φωτογραφία του και τρόμαξα πως τον είχε καταντήσει η αρρώστια του. Να ζήσει αυτός ο λεβέντης και να υποφέρει; Όχι, χίλιες φορές όχι

ΨΑΧΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΤΟΝ ΑΝΤΕΡΟΒΓΑΛΤΗ