ΟΥΤΕ ΣΕ ΧΩΡΕΣ ΜΠΟΥΡΔΕΛΑ Ο,ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ...

Το ότι αυτό ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ παντού στη γη, ακόμα και σε χώρες μπουρδέλα της Ινδοκίνας, αλλά προτάθηκε με κάθε σοβαρότητα από τον αρχηγό της αξιωματικής μας αντιπολίτευσης, αποδεικνύει πόσο της πλάκας είμαστε στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας,

Διότι ο θεσμός της παρένθετης μητέρας –παντού στον κόσμο και στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα ασφαλώς - αφορά αποκλειστικά και ΜΟΝΟΝ σε γυναίκες που ιατρικά αποδεδειγμένα δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν και μόνον μετά από δικαστική μεσολάβηση. Πουθενά δεν υπάρχει αυτό το ανατριχιαστικό που είπε ο Κασσελάκης. Και το οποίο μπήκε στην ελληνική δημόσια συζήτηση, έτσι απλά. Έτσι αμάσητο.

Τέλος πάντων, για να ακριβολογούμε, «τεκνοθεσία» είναι ο νεολογισμός που αποτελεί τον πολιτικά ορθό τρόπο απόδοσης της έννοιας της «υιοθεσίας», αφού ο όρος έχει ουδέτερο γένος, ενώ η «υιοθεσία» αναφέρεται μόνο σε «υιούς» (και όχι και «κόρες»). Και ας πούμε, ότι ο όρος «υιοθεσία» είναι παρωχημένος. Ο θεσμός όμως;

Μισό χρόνο τώρα, το σοβαρότερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι ο γάμος των ομόφυλων ζυγαριών και η τεκνοθεσία – υιοθεσία (πολιτικά ορθό και λάθος, πείτε το όπως θέλετε, αλλά να συνεννούμαστε) από αυτά. Αλήθεια, διατί τούτο;

Από την περασμένη δεκαετία το νομικό οπλοστάσιο στην Ελλάδα επιτρέπει αμφότερα. Το σύμφωνο συμβίωσης (ν. 4540/2018), που χαιρετήθηκε με φιλιά ομόφυλων ζευγαριών από τα θεωρεία της αίθουσας του Κοινοβουλίου και παρελάσεις στους δρόμους, δεν έχει καμία απολύτως διαφορά από τον πολιτικό γάμο. Με την κατάρτιση του ενώπιον συμβολαιογράφου και την μεταγραφή του στα οικεία βιβλία του αρμόδιου Ληξιαρχείου, υφίσταται νομικά πλήρης εξομοίωση με τα αντίστοιχα δικαιώματα των συζύγων σε γάμο για το σύνολο των περιουσιακών, ασφαλιστικών σχέσεων και κληρονομικών τους σχέσεων.

Περαιτέρω, με τον νόμο «περί αναδοχής και υιοθεσίας» (ν.4538/2018) μονογονεϊκές οικογένειες μπορούν να υιοθετήσουν – τεκνοθετήσουν παιδιά και ομόφυλα ζευγάρια μπορούν να γίνουν ανάδοχα τέκνου, όπου ισχύει κανονικά το «γονέας 1» και γονέας 2», επίσης με πλήρη εξομοίωση στα περιουσιακά, ασφαλιστικά και κληρονομικά δικαιώματα του παιδιού γεννημένου σε γάμο.

Και αυτά που ακούστηκαν για την «ανάγκη νομοθετικής ρύθμισης» για τα παιδιά σε αυτές τις οικογένειες «στην περίπτωση του θανάτου του ενός εκ των δύο γονέων» είναι σοφιστείες, αφού αρκεί μία προσωρινή διαταγή με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων για την ανάθεση από το Δικαστήριο στον επιζώντα σύζυγο της εν όλω επιμέλειας του τέκνου και με δικαστική απόφαση εντός 24ώρου.

Προς τι λοιπόν αυτή η συζήτηση; Και από πότε ο γάμος – θεσμός σε κρίση στο Δυτικό Κόσμο και «αστικός» για την αριστερή κουλτούρα - έγινε αίφνης τόσο σημαντικός; Μα διότι τα ομόφυλα ζευγάρια δεν μπορούν εισέτι να υιοθετήσουν ΜΑΖΙ ένα παιδί και γιατί το σύμφωνο συμβίωσης δεν αναγνωρίζεται για την υιοθεσία –ούτε στους αμφίφυλους. Απαιτείται γάμος και ο γάμος ομόφυλων δεν ισχύει στην Ελλάδα. Έπεται συνέχεια…..

 Διαβαστε ακομα:

ΣΤΑ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΧΕΙ ΤΟ... ΠΑΙΔΙ