ΟΛΟ ΠΙΟ ΥΨΗΛΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΚΕΝΟ ΤΟΥ

Γράφω κάποιες αράδες με αφορμή το μεγαλύτερο κτίριο (φωτό) που έφτιαξαν οι Κινέζοι. Τόσο μεγάλο που χωράει τρεις φορές το αμερικανικό Πεντάγωνο. Πεντακόσα μέτρα επί τετρακόσα και ύψος 100 μέτρα. Και τι είναι αυτό, ρε, επιτυχία είναι;

Η επίδειξη του πλούτου και της δύναμης εκδηλώνεται και στους ουρανοξύστες. Στα πολυώροφα κτίρια που έξυναν τον ουρανό. Την ανθρώπινη φύση την χαρακτηρίζει η ματαιοδοξία, να αποζητά την προσοχή, την αναγνώριση, το θαυμασμό.

Λένε, βέβαια, ότι κτίζουν τα θηρία, κι αυτό είναι το κυνήγι του ύψους, ένας αγώνας δρόμου για την κατάρριψη του ρεκόρ του υψηλώτερου κτιρίου. Κι αυτό οφείλεται σε λόγους πρακτικούς. Ο κόσμος είναι περισσότερος, οι πόλεις δεν μπορούν να επεκταθούν, άρα για να χωρέσουν όλοι, χρειάζεται να… ανέβουμε προς τα επάνω.

Η κούρσα για ακόμα πιο υψηλά κτίρια ξεκίνησε το 1885 στο Σικάγο με 12 ορόφους και το 1890 στη Νέα Υόρκη με το κτίριο Πούλιτζερ, ύψους 102μ., που κατεδαφίστηκε το 1955. «Αστείο» ύψος, μόνον 300μ., έχει ο Πύργος του Άυφελ στο Παρίσι. Σήμερα σηκώνουν πύργους υψηλώτερους από χίλια μέτρα.

Στην Ελλάδα ο αείμνηστος αρχιτέκτων Πικιώνης, όπως και οι ζωγράφοι Χατζηκυριάκος Γκίκας, Τσαρούχης είχαν ασκήσει σκληρή κριτική πριν χρόνια για το ξενοδοχείο Hilton. Το θεωρούσαν μια ύβρι, ένα κτήριο ανένταχτο, ξεκρέμαστο, προβληματικό. Ότι έκανε «επίθεση» στη συμβολική υπεροχή της Ακροπόλεως.