ΤΡΑΒΕΣΤΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΔΕΚΕΤΙΑ '60

 
Αβέλω, πάει να πει θέλω. Αβέλω νταπ, αυνανίζομαι. Θα αβέλθεις;, δηλαδή θα παρθείς; Μιλάμε τη γλώσσα των τραβεστί. Κάθε ομάδα κοινωνική στο περιθώριο, στην περιφρόνηση, αναπτύσσει τη δική της κωδική γλώσσα.

Οι τραβεστί στην Ελλάδα φτιάξανε μία διάλεκτο μπέρδεμα από καλιαρντά, από το αδελφάτο της παλιάς εποχής, τότε που ήταν γκετοποιημένο, πριν τον πόλεμο. Και επηρεασμένη από λέξεις των χασικλήδων, των μόρτηδων, των βαρύμαγκων.

Αρχές δεκαετίας του '60 το θρυλικό “Χαβάη”, νυχτερινό κέντρο πίσω από το θέατρο “Περοκέ”. Αποκλειστικά δούλευε μονάχα με τραβεστί, αν και τότε κανείς δεν ήξερε τι θα πει τραβεστί.

Όταν είχαν έρθει στην Αθήνα οι διάσημοι Αμερικανοί συγγραφείς Τενεσύ Ουίλιαμς και Τρούμαν Καπότε, ξεφωνημένες αδερφάρες, επιτόπου επισκέφτηκαν την “Χαβάη”. Και βρέθηκαν σε αμηχανία όταν είδαν ότι οι πελάτες, όλοι στραίητ, έκαναν την πλάκα τους με τα ΄΄κορίτσια'' του κέντρου, Βασίλω και σία.

Τη δική του ιστορία για πολλά χρόνια έγραψε το bar “Κούκλες” στο Κουκάκι, σ' ένα κάθετο δρομάκι της Λεωφόρου Συγγρού. Το πρώτο και μοναδικό drug show μαγαζί στην Ελλάδα.

Νταπ, είπαμε τι είναι. Ντουπ, το ξύλο. Τάπα, η βύζητα. Λούγκρα, η αδελφή. Τσόλι, ο μπράβος. Καρούμπαλο, το περιπολικό. Ντάνα, η πόρνη.
Διαβαστε ακομα:

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ...